පළමු කොටස් සඳහා......
බෙංගාල කොටියා (1)
බෙංගාල කොටියා (2)
බෙංගාල කොටියා (3)
බෙංගාල කොටියා (4)
බෙංගාල කොටියා (5)
බෙංගාල කොටියා (6)
බෙංගාල කොටියා (7)
බෙංගාල කොටියා (8)
බෙංගාල කොටියා (9)
ගෙවුණු සිවු වසර පුරාවට, හිටපු ආණ්ඩුකාරයාගේ "අසීමාන්තික විජිතයෙහි" සිරකරුවෙකු වූ බෙංගාල කොටියාට, නුහුරු දේශයේ ප්රථම සවාරිය ( එය එක ම සවාරිය ද විය)හොඳින් මතක තිබේ. පුදුමයෙන් විවර වූ ඔහුගේ දෙනෙත් මෙන් ම, පුදුමයෙන් විවර වූ නෙතින් යුතුව ඔහු දෙස බලන දෙපා සතුන්ගෙන් ගහන නැවු තොටත්, ඔවුන්ගේ ශ්රමයෙන් ඉහළ පහළ යන යුගත් වැනි වූ උපකරණ, ඒවායින් එසවෙන, බිම හෙලෙන යෝධ නිමැවුමුත් ඔහු මහත් කෑදරකමින් යුතුව දෙනෙතින් උරා බීවේ ය. අමතකවන තරමේ මතක ඇති කාලයකට පසුව සවාරියක් ලැබී තිබේ. එය ස්වර්ගය කරා හෝ අපාය කරා වුවත් කම් නැත. සිර කුටියෙන් පිටත, නිදල්ලද තිබුනානම් අපුරු ය. එහෙත් ඒ ගැන සිතීමෙන් ඵලක් නැත.
නැවත වතාවක් අස් රියක්. මෙවර වඩා සුමට මාවතක, හැල හැප්පීම් එතරම් නොවූ ගමනක්.විවිධ දේ පිළිබඳ වාද කරමින් සිටින, ලේ සිඳුණු මුහුණු සහිත ගැහැනුන් සහ පිරිමින් ගහන මාවත් ඔස්සේ රිය ඇදී යත්දී, ඔවුන් කරමින් සිටි කාර්යන් අතහැර, සිර කුඩුවේ සිටි ඔහු දෙස බලන්නට වුහ. රංග භූමියේ මාධ්ය ආලෝකයේ සිටින නළුවෙකු ලබන අවධානය ලබමින් සිටි ඔහු විලියෙන් හිස නමා ගත්තේ ය. තෘණ භූමියේ විරාජමාන අධිරාජ්යයා ට මේ අවධානය ලැබුනානම් මේ විලිය ඇති නොවනු ඇත. දීන ව ගිය, පරාජිත, බෙලහීනයෙකු ලෙසට ජනතාව හමුවේ පෙනී සිටීම කෙතරම් සිත කලකිරවනසුළු ද?
නො නැවතී නාදවන සීනු රාවයක් හැමූ උස් කුළුණු සහිත ගොඩනැගිල්ලකින් ජන ගඟක් ගලමින් තිබුණි. ගත වසා තිබුණු කළු වතින්, ලේ නොමැති සුදුමැලි මුහුණු වඩා හොඳ ස්ථානයකට ඔසවා තබාගෙන සිටි ඔවුහු, හිස නමා එකිනෙකාට සුබ පතාගනිමින් සිටියහ.
ඔහු මවිතයෙන් බලා සිටියේ ය. කල්පාන්තයකට පෙර සිදුවූවක් මෙන් මතකයේ රැඳවී ඇති ඔහුට හුරු පුරුදු, එහෙත් නුපුරුදු දේශයේ, ගංගානම් නදී අසබඩ කාලි කෝවිලෙන් මගට පිළිපන් "හර් මහාදේව් " ගායනයෙන් අවට වායුව ඝණීත කරමින් සිටි ගැහැනුන් සහ පිරිමින් මෙන් ම මේ නුහුරු දේශයේ ස්ත්රියාවන් සහ පුරුෂයන් අතර ඔහු යම් සමාන කමක් දුටුවේ ය. ඒ සමානකම කුමක්දැයි වටහාගත නොහැකි වුවත්, මේ මෙහි දකින සංගෘහිත, විධිත සහ සුමටත්වය අභිබවමින්, එදා ඔහු බියට පත් කළ අසංවිධිත, කඩතොළු මිනිසුන් ඔහු ට නෑකම් දවන බව ඔහුගේ කම්පිත රුධිරය වටහාගත්තේ ය.
නුහුරු තනිකමක් ඔහුගේ සිත වෙලාගනිමින් තිබුණි.
ඔහු හිස ඔසවා අහස දෙස බැලුවේ ය.
හිරු හොඳින් පායා තිබුණි. එහෙත් මේ ඇට මිදුළු දක්වා පැතිර යන සීතල? තෘණ භූමියේ දී ඔහු හඳුනාගෙන සිටි හිරු, දිවා කාලයේ සිය අදිපතිත්වය පෙන්වමින්, වියලි තණ පත් නංවා අළු කරමින් වැජඹුණා පමණක් නොවේ, අහස සිසිලසින් සහ, තරු පිරි ස්වර්ගයෙන් ඔපමට්ටම්වන රාත්රියටද ප්රමාණවත් සිසිලසක් ගෙන දුන්නේ ය. එමෙන් ම එය ඉතිරිකර ගියේ උණුහුම පමණක් නොවේ. පදම්වුණු පසෙහි සහ, ජිවය කැවුණු තෘණපත්වල සුගන්දය කැවුණු වායුවද රාත්රිය පුරා ඉතිරිව, පෙනහළු ඔස්සේ ජීවිතය සුවපත් කළේ ය.
එහෙත් මෙහි? මෙහි දහවල ද හිරුට අයිති නැතිවාක් මෙනි.
ඔහු අඳුරු කුටීරයේ සිරව සිටි කාලයේ, හිරුද යම් කිසි නොදන්නා රැහැනකින් විලංගු වැටුණු සිරකරුවෙකු බවට පත්ව ඇති බවක් ඔහුට හැඟෙන්නට විණි.
ඔහුගේ සිත බෙලහීන හිරු කෙරේ අනුකම්පාවෙන් බරව යත්ම, ඔහුගේ තනිකම පහව යන්නට විණි. මේ නොදන්නා දේශයේ, සිර විලංගුව විසින් ඔහුට බන්ධුත්වයක් ඇතිකළ අයෙක් සිටින බව කෙමෙන් කෙමෙන් ඔහුට වැටහිණි.
දොම්නස, වික්ෂිප්තකම සහ තවත් නොදන්නා භාවයන්ගෙන් ඔහු කැළඹීමට පත් වී සිටියේ ය.සුදුමැලි මුහුණකින් යුතු ගැහැනියක විසින් ඔසවාගෙන සිටි, රන් කෙසින් සහ නිල් ඇසින් යුතු කුඩා ප්රාණියෙක් මවිත මුහුණෙන් ඔහු දෙස බලා සිටියා ය.
කාලය ආපසු හැරවිය හැකිනම්....... ඔහුට නැවතත් මවගේ බුරුල්ලෙහි උණුහුම සොයා යන්නට තිබිණි.
වස්සානය අවසානයේ හිරුගෙන් බැට කෑ තෘණ භූමියේ පොළොව මෙන් ම ඉරිතැලුණු පැතුමෙන් යුක්තව ඔහු, සිර කුඩුවේ දැල් අතරින් බලා සිටියේ ය.
කාලය ගමන්කොට තිබුණි. ඒ ආපස්සට නොව, සිව් වසරකින් ඉදිරියට ය.
(මතු සම්බන්ධයි....)