Saturday, March 31, 2012

දෙතොල්



කරමින් ඇරයුම්,
මගේ දෙතොල් ලවා
ඔබේ නම කියවයි.
කොපි කෝප්පයේ ගැට්ට මත,
රතු මලක සලකුණක් තබමින්,
නුරාවට හිනැහෙයි.
ඔබ නික්ම ගිය පසු,
ඒ සලකුණ මත, තබා මම මා දෙතොල්,
විඳිමි ඔබව,
දෙනෙත් පියාගෙන.
සෙරමික් මතුපිට,
ඔබේ තොල්,
මගේ නෙත් පියන් යට ඔබේ තොල් ඇඳෙයි. සිනිදුවට සිත රැවටෙයි.
සෙරමික් දාරය, ඉදිරි දත් මත ගැටෙයි.

ඔබේ තොල්,
ඔච්චම් හිනාවෙන් විකසිත වෙනු,
සිත දකියි.

දෙනෙත් හැර බලමි.
 ඔබ නොමැත.
විලවුන් සුවඳ හා,
කෝප්ප ගැට්ට මත දැන් දැන් මැකී යන, රතු දෙතොල් සලකුණ පමණි.

මිනී මැරුමක් (9)

පළමු කොටස් සඳහා..
මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)
මිනී මැරුමක් (6) 
මිනී මැරුමක් (7)
මිනී මැරුමක් (8)
ඇගේ වචනවලින් කාගේත් සිත්වල මැවුණේ භයානක චිත්‍රයකි. නඩු විභාගයට සවන්දීමට පැමිණ සිටි, නගරයේ අවන්හල් හිමියාගේ බිරිඳ සිහිසුන් ව ඇදවැටුණු අතර, උසාවියේ සුළු සේවකයන් විසින් ඇයව පිටතට ඔසවාගෙන යන ලදී. සාක්ෂි කුඩුවේ සිටි  "ඇය", අගේ පාපොච්චාරණය නො නවත්වා ම කරගෙන ගියා ය.
ඔහු මිය යාමට ප්‍රථම ලිපියක් ලියා තිබුණා. ව්‍යාපාරයෙන් සිදුවන පාඩු නිසා ඔහු බංකොලොත් වී ඇති බවත්, අසාර්ථක මිනිසෙකු ලෙසට බිරිඳට මුහුණ දීමට නොහැකි නිසා, වඩාත් ම හොඳ යයි ඔහු සිතන ක්‍රමය අනුගමනය කරන බවත් ඔහු එහි ලියා තිබුණා. තම තුරුණු බිරිඳගේ වගකීම, ඔහුට මෙතෙක් ඉතා විශ්වාසවන්තව සහ හිතෙශිව වුන් ඔහුගේ හොඳම "මිතුරාට" පවරන්නත් ඔහු අමතක කර තිබුණේ නැහැ.අවමංගල්‍ය කටයුතුවලින් දින කිහිපයකට පසු මගේ "පෙම්වතා" මා වෙතට ආවේ, ඝනැති ලියුම් කවරයක් ඔසවාගෙන.
"මෙන්න....ඔහු "එය' කරගන්න කලින්, ඉතිරිව ඇති සියල්ල ඔබට පවරලා...ව්‍යාපාරය, මුදල්, දේපල සියල්ල..."
ඒ තීරණාත්මක රාත්‍රියේ මගේ ස්වාමියා පිටතට ගියේ ඇයිද යන්න මට වැටහුණේ එවිටයි.
ඔහු පිළිබඳව සිතා බැලීම වරදක්නොවන බව  පල්ලියේ ස්වාමිගේ සිට මස් වෙළෙන්දා දක්වා සියල්ලන් ම මට කියා සිටියා..
"ඔබ තවම තරුණයි.අනෙක, ඔබේ ස්වාමියා එය ඔබෙන් අපේක්ෂා කළා නොවේද?...."

ඉතින් මගේ පිහිටට, මගේ ස්වාමියාගේ වෙළඳ සහායකයා මෙන් ම හොඳ ම මිතුරා වූ පුද්ගලයා පැමිණුනා.අපි පවුල් ජිවිතයක් ආරම්භ කළා. මගේ ස්වාමියා විසින් එතෙක් පවත්වාගෙන ආ ව්‍යාපාරය, ඔහු යටතේ බලා සිටියදී ම වාගේ දියුණු වුනා. දරුවන් තිදෙනෙක් සහිත අපේ ජිවිත, ඉතා නිරවුල් ව ගලාගෙන ගියා. දරුවන් හොඳින් ඉගෙන ගත්තා. අතීතයේ සෙවනැලි යටපත් වුනා. ජීවිතය බබලන්න පටන්ගත්තේ අලුත් රන් කාසියක් වගේ.
මේ වසර ගණනාවට ම මට මගේ පළමු ස්වාමියා සිහිවුනේ නැතැයි කිව්වොත් එය මුසාවක්.  නමුත් කම්පනය කාලයත් සමග පහව ගියා.අවසානයේ මට ඔහු සිහිවුනේ, ඉරිදාට පල්ලියේ දී පමණයි."
ඇය අගේ පාපොච්චාරණය අවසන් කළා ය.

උසාවිය ඇතුලෙන් සිහින් බමර නාදයක් වන්නක් පැතිර යන්නට විය.

"එහෙත්..." නඩුකාර උතුමා, සියල්ලන්ගේ ම සිතේ ඇතිව තිබු ප්‍රශ්නය එදිරිපත් කළේ ය.
"අයි ඔබ මේ කතාව, වසර විස්සකට පසු හෙළිදරවු කළේ..? අනෙක ඇයි ඔබට ඔබේ වර්තමාන ස්වාමියාගෙන් වෙන් වෙන්න වුවමනා?"

කාන්තාවගේ මුහුණ, නඩු විභාගය ආරම්භ වුවාට පසු ප්‍රථමවරට ශෝකජනක විලාසයක් පෑවේ ය.
ස්වාමිනී....මගේ වත්මන් ස්වාමි පුරුෂයා ඉතාමත් හොඳ අයෙක්. වරදක් යයි කියන්නට අල්පෙනිති තුඩක තරම්වත් දෙයක් ඔහු මට මෙතෙක් කර නැහැ. මගේ දරුවන් කීකරුයි...පවුලට අභිමානයක් විනා අවමානයක් ගෙනාවේ නැහැ.. සේවක සේවිකාවන් අපට පක්ෂපාතියි. නගරය තුළ අපට තිබුණේ, ඉතා ඉහල පිළිගැනීමක්. බයිබලයේ එන පරමාදර්ශී පවුල මිහිපිට වාසයට පැමිණ ඇතිවාක් වාගෙයි ලෝකයට පෙනුණේ.

ස්වාමිනී.......

මගේ ජීවිතය මේ අවුරුදු විස්සම ගත වුනේ, හොඳින් තෙල් දැමු පීල්ලක්ව මත එහා මෙහා ගමන් කරන ගේට්ටුවක් වගේ. එහෙමත් නැත්නම්, කෝච්චියක් වගේ. උදෑසන අවදිවෙලා, හවස ස්වාමියා එනතෙක් බලා සිටීම. ඒ අතරතුර සොපාවේ වැතිරී කුමක් හෝ එම්බ්‍රොයිඩර් කිරීම. දරුවන් නිවෙසට ආ පසු ඔවුන් ගේ කටයුතු. ස්වාමියා සහ දරුවන් සමඟ රාත්‍රී ආහාර.
ඉතා සුමුදුව ගලා යන ජිවිතයක්. කාන්තාවන් සියල්ලෝම පාහේ සිහින මවන, කලාතුරකින් අයෙකු පමණක් සැබෑ කරගන්න සිහිනයක්.
ජීවිතය එක තැන පල්වෙන වැවක්  වග මට හැඟෙන්නට පටන් ගත්තා. ඒ වැවුතලය මත දිය රැලි නැංවෙන සේ, මද සුලන්ගක්වත් හමාගෙන ගියේ නැහැ. මම මගේ ස්වාමියාව කෝප ගන්වන්න උත්සහ කල. එහෙත්, ඔහු දැමුණු මුනිවරයෙකුසේ ඉවසීමෙන්.
ගැටුම්, හැලහැප්පීම් නො මැති ජිවිතයක්....එකම මාවතක විසි වසරක්. ජීවිතය තවත් දුර සහ දිගුයි. අවසාන කරගන්නට තරම් ශක්තියක් මට නැහැ. මේ නිවෙස තුලට පාපයේ සෙවනැල්ල එක වරක් වැටුනා. තව වරක් එය ගෙන එන්ට මට අයිතියක් නැහැ. ඉතින් මම වෙන්ව යන්නට තීරණය කළා. ගණිකා මඩමක, සිඟන්නන් රැලක, අහිගුන්ටක මුලක, කොහේහෝ, වේලක් හැර වේලක් කමින්, වැරහැලි අඳිමින් ගෙවන ජීවිතය. පාවහන් නොම ලු දෙපයට දෙන දුවිලි ස්පර්ශය...මේ සියල්ල මා සොයා යා යුතුයි. ආගමික පොතක චරිතයක් නොවී, ගන්න හැම හුස්මක් ගානෙම දැනෙන ජිවිතයක්....මට මෙය තව දුරටත් දරාගන්න 
බැහැ...ඉතින් මට වෙන් වී යන්න අවසර එන්න ස්වාමිනී...වුවමනා නම් මට දඬුවම් කරන්න..
මීයන්ගේ අපිරිසිදු පා සටහන් පිරුණු, දුහුවිලි පිරුණු, අන්දකාර සිර කුටියක, පාන් සහ ජලයෙන් යැපෙන ජිවිතයක් මට ලබා දෙන්න ස්වාමිනී. මම එය බාර ගන්නම්. මේ සිර බැම්මෙන් මාව නිදහස් කරන්න.."

ඇය කඳුළු පිරි දෙනෙතින් යුතුව සිය දෑත් ඉදිරියට දිගු කළා ය. විත්තිකාරියක අභිමුව, සිය ජිවිතයේ ප්‍රථම වතාවට, නඩුකාර උන්නාන්සේ, හිස බා ගත්තේ ය.


                                                                (අවසානයි)
--------------------------
*මිනි මැරුමක් කොටස් නමය පුරාවට ම රැඳී සිටි, ඔබ සියල්ලන්ට තුති.!

Wednesday, March 28, 2012

මිනී මැරුමක් (8)


පළමු කොටස් සඳහා
මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)
මිනී මැරුමක් (6) 
මිනී මැරුමක් (7)

   රාත්‍රිය අවසානය එළඹෙමින් තිබුණා. මුළුතැන්ගෙයි වූ ගිනි උදුන, මා ඉදිරිපස වූ බෝතලයේ අඩංගු ද්‍රවය කෙමෙන් කෙමෙන් පහත බසින ආකාරය පෙන්වා දුන්නා. වසර තුනක් තිස්සේ සිටි පිඟන් මැටි පිළිරුවක් බඳු ගැහැණිය බිඳෙන් බිඳ බිඳ වැටෙමින්, ඒ වෙනුවට වඩා පැහැදිලි මනසකින් යුක්ත ගැහැනියක් නිර්මාණය වෙමින් තිබුණා. මා මගේ ස්වාමියාගේ සහායකයාට  සැබවින් මා ආදරය කරනවාද? සැබවින් ම මා, මගේ සිතුවිලි තුලින් ම නිර්මාණය කළ මායාවක ගිලී ජිවත් වුවාද? මම මගෙන් ම ප්‍රශ්න කරන්නට පටන්ගත්තා.ඇතිවූ පාළුවත් තනිකමත් විසින් මගේ සිතේ ස්වාමියා කෙරෙහි ඇතිකර තිබු වෛරය, මගේ ඇසට හමුවන මායිමේ උන් එක ම පුරුෂයාත් සමඟ බැඳීමට මා පෙළඹුවා ද යන අවිනිශ්චිතතාවය මා තුල ඇති කලේ කම්පනයක්.
 

ගිනි උදුනේ එළියෙන් ආලෝකමත් වූ, සැර වොඩ්කා බෝතලයක් ඉදිරියේ පොලොව මත දන ඔබාගෙන මම දවසේ දෙවන වතාවටත් මහා පාපොච්චාරණයක යෙදෙමින් සිටියා. ගතවූ වසර තුනකට ආසන්න කාලයක් තුල සිදු වූ සියල්ල පිළිබඳව කල මේ පාපොච්චාරණ දෙකෙන් දෙවැන්න, වඩා අවංක මෙන් ම, නිරවුල් මනසකින් යුක්තව කළ එකක්.


මා තීරණයක් ගත්තා. ඔහු හැර යාමට වසර ගණනක් ගත තීරණයට වඩා ප්‍රබල තීරණයක්. එය ගැනීමට මට එතරම් කාලයක් ගත වුණේ නැහැ.
 වොඩ්කා බෝතලය ටිකෙන් ටික හිස් වෙත්දී, මම පොලොව මත වැතිරුණේ, වසර ගණනකින් නොලැබූ සැනසීමක් සිතට දනේත්දී. එක් කම්මුලකට ගල් පොළොවේ සිතල දැනෙත්දී, මගේ නිරාවරණ දෙපා, ගිනි උදුන් ආලෝකයෙන් උණුසුම් වුණා. අඩවන් දෑසින් යුක්තව මා බලා සිටියේ ගිනි උදුනේ ගින්දර විසින් මවන අද්භූත සෙවණැලි, පොලොව මත නැටූ ආකාරය දෙස.


ඉදිරි දොර ඇරෙන හඬ. වැසෙන හඬ. සාලය හරහා ඇවිද යන හඬ. තරප්පුව දිගේ ඉහලට නගින බර අඩි. ඔහු නිවසට පැමිණිලා. ඔහුත් සිත සනසා ගන්න, ඔහු ඔහුගෙන් ම ගැලවෙන්න, මම වගේ ම දිදුලන බෝතලයක් තුල වූ ද්‍රවයක පිහිට පතලාද ? බරට දැනෙන ස්ථිර අඩි හඬ එය එසේ නොවන බව මට පසක් කළා. ඔහු කොයිතරම් නම් ශක්තිමත් ද? ඔහු ඉදිරියේ මම කොයිතරම් නම් දුබලද? මට සිතුනා. ඒ හැඟීම මෙවර මගේ සිතේ ඇති කළේ සතුටක්.නිරුවත් පොලොව මත ම මම නින්දට ගියේ, හෙට උදෑසන සිට ඇරඹෙන නව ජීවිතය ගැන සිතමින්.


දුඹුරුවන් හිසකේ ඇති බෝනික්කියක්, පවනට බඳු වේගයෙන් අසෙකු පිට නැගී යයන්නට වුනා. අශ්වයාගේ සෑදලයට තබා ගැට ගසා තිබු මල්ලකින්, වරකට එක බැගින් රන් කාසි අද වැටෙන්නට වුණා. තරුණිය අගේ වටකුරු දෑසින්, කෙමෙන් කෙමෙන් රත් පැහැ ගැන්වෙන නැගෙනහිර අහස දෙස බලා සිටියා. කෙමෙන් ඇගේ බෝනික්කි මුහුණ වෙනස් වුණා. එතනින් මතු වුනේ, සුරුවම් කුඩුවේ සිට මහා කරුණාවෙන් බලා සිටින, ශුද්ධ වූ කන්‍යාවගේ මුහුණ. ඕක් දැවයෙන් සැදු විශාල ඔරලෝසුවක්. එහි මුහුණතේ වෙලාව දක්වන පාද තිබුනේ නැහැ. එක්වරම එහි බට්ටා වේගයෙන් පැද්දෙන්න වුණා. ඔරලෝසු මුහුණත මතට පැමිණි ටින් මිනිසෙක්, අත තිබු මිටියකින් ඔරලෝසු මුහුනාත සුනු විසිණු වනතෙක් පහර දුන්නා.


මම අවදිවනවිට තද ශීතලක් දැනුණා. ගිනි උදුන නිවී ගොසින්. එහි අළු මුළුතැන්ගෙයි පොළොව විසිරිලා. ජනෙල් පියන්පතට උඩින් උණුසුම හඟවන කහ පැහැති ආලෝකයක් රටා මවමින් තිබුනා. නව දවසක්. ඔව් නවමු දවසක්.මා තරප්පුව දිගේ ඉහළට දිව ගියේ මගේ ස්වාමියාට සුභ පතන්න.


  පෙර දින රාත්‍රියේ නොවැසූ ජනේලය තුළින් පැමිණි ආලෝකයෙන් කාමරය ඒකාලෝක වී තිබුණා. ඔහු සිටියේ ඇඳේ හරස් අතට වැතිරිලා. ඔහුගේ එක් අතක් ඇඳ හරහා පොළොව දෙසට  යොමු වී තිබුණා. අනෙක් අත තිබුණේ ඔහුගේ ම පපුව මත. ඔහු නිදා සිටියේ පාවහන් ලු ගමන්. පෙර දා රැයේ පැමිණ ලෙසටම ඔහු නින්දට වැටිලා. සැර වොඩ්කා සුවඳ මට කිව්වේ, ඔහුත් මා වාගේම, තාවකාලික මිතුරෙකුගේ සුවය සොයා ඇති බව. මම ඔහු දෙසට නැඹුරු වුනේ, කිරි දරුවෙකු සේ  නිදන මගේ ස්වාමියා ගැන ඇතිවූ උතුරා යන තරමේ ආදරයෙන්, ඔහුගේ නළලට හාදුවක් දීමට.


එහෙත්......,


හිසට එල්ල වූ වෙඩි පහරින් ඔහුගේ මුහුණ සුනු විසිණු වී තිබුණා. දුඹුරුවන් රැවුල අහස දෙසට යොමු වී තිබුණේ, දෙවියන් වාහන්සේ දෙසට නෙත් යොමන විලාශයකින්, හිස ඉහළට යොමුව තිබුණු නිසා. දුඹුරු පැහැ ඇඳ ඇතිරිල්ල පෙඟී තිබුණේ ලෙයින්. මත්පැන්  දුර්ඝන්දය හා මුසුව තිබුණේ, මනුෂ්‍ය රුධිරයේ ගන්ධය බව වටහා ගැනීම මට අපහසු වුනේ නැහැ. පොළොවට යොමු වූ අතේ, දිගහැරුණු ඇඟිලිවලට අඟල් කිහිපයක් පහතින්, ඔහුගේ පිස්තෝලය.
  රාත්‍රිය අවසානය එළඹෙමින් තිබුණා. මුළුතැන්ගෙයි වූ ගිනි උදුන, මා ඉදිරිපස වූ බෝතලයේ අඩංගු ද්‍රවය කෙමෙන් කෙමෙන් පහත බසින ආකාරය පෙන්වා දුන්නා. වසර තුනක් තිස්සේ සිටි පිඟන් මැටි පිළිරුවක් බඳු ගැහැණිය බිඳෙන් බිඳ බිඳ වැටෙමින්, ඒ වෙනුවට වඩා පැහැදිලි මනසකින් යුක්ත ගැහැනියක් නිර්මාණය වෙමින් තිබුණා. මා මගේ ස්වාමියාගේ සහායකයාට  සැබවින් මා ආදරය කරනවාද? සැබවින් ම මා, මගේ සිතුවිලි තුලින් ම නිර්මාණය කළ මායාවක ගිලී ජිවත් වුවාද? මම මගෙන් ම ප්‍රශ්න කරන්නට පටන්ගත්තා.ඇතිවූ පාළුවත් තනිකමත් විසින් මගේ සිතේ ස්වාමියා කෙරෙහි ඇතිකර තිබු වෛරය, මගේ ඇසට හමුවන මායිමේ උන් එක ම පුරුෂයාත් සමඟ බැඳීමට මා පෙළඹුවා ද යන අවිනිශ්චිතතාවය මා තුල ඇති කලේ කම්පනයක්.
 
ගිනි උදුනේ එළියෙන් ආලෝකමත් වූ, සැර වොඩ්කා බෝතලයක් ඉදිරියේ පොලොව මත දන ඔබාගෙන මම දවසේ දෙවන වතාවටත් මහා පාපොච්චාරණයක යෙදෙමින් සිටියා. ගතවූ වසර තුනකට ආසන්න කාලයක් තුල සිදු වූ සියල්ල පිළිබඳව කල මේ පාපොච්චාරණ දෙකෙන් දෙවැන්න, වඩා අවංක මෙන් ම, නිරවුල් මනසකින් යුක්තව කළ එකක්.


මා තීරණයක් ගත්තා. ඔහු හැර යාමට වසර ගණනක් ගත තීරණයට වඩා ප්‍රබල තීරණයක්. එය ගැනීමට මට එතරම් කාලයක් ගත වුණේ නැහැ.
 වොඩ්කා බෝතලය ටිකෙන් ටික හිස් වෙත්දී, මම පොලොව මත වැතිරුණේ, වසර ගණනකින් නොලැබූ සැනසීමක් සිතට දනේත්දී. එක් කම්මුලකට ගල් පොළොවේ සිතල දැනෙත්දී, මගේ නිරාවරණ දෙපා, ගිනි උදුන් ආලෝකයෙන් උණුසුම් වුණා. අඩවන් දෑසින් යුක්තව මා බලා සිටියේ ගිනි උදුනේ ගින්දර විසින් මවන අද්භූත සෙවණැලි, පොලොව මත නැටූ ආකාරය දෙස.


ඉදිරි දොර ඇරෙන හඬ. වැසෙන හඬ. සාලය හරහා ඇවිද යන හඬ. තරප්පුව දිගේ ඉහලට නගින බර අඩි. ඔහු නිවසට පැමිණිලා. ඔහුත් සිත සනසා ගන්න, ඔහු ඔහුගෙන් ම ගැලවෙන්න, මම වගේ ම දිදුලන බෝතලයක් තුල වූ ද්‍රවයක පිහිට පතලාද ? බරට දැනෙන ස්ථිර අඩි හඬ එය එසේ නොවන බව මට පසක් කළා. ඔහු කොයිතරම් නම් ශක්තිමත් ද? ඔහු ඉදිරියේ මම කොයිතරම් නම් දුබලද? මට සිතුනා. ඒ හැඟීම මෙවර මගේ සිතේ ඇති කළේ සතුටක්.නිරුවත් පොලොව මත ම මම නින්දට ගියේ, හෙට උදෑසන සිට ඇරඹෙන නව ජීවිතය ගැන සිතමින්.


දුඹුරුවන් හිසකේ ඇති බෝනික්කියක්, පවනට බඳු වේගයෙන් අසෙකු පිට නැගී යයන්නට වුනා. අශ්වයාගේ සෑදලයට තබා ගැට ගසා තිබු මල්ලකින්, වරකට එක බැගින් රන් කාසි අද වැටෙන්නට වුණා. තරුණිය අගේ වටකුරු දෑසින්, කෙමෙන් කෙමෙන් රත් පැහැ ගැන්වෙන නැගෙනහිර අහස දෙස බලා සිටියා. කෙමෙන් ඇගේ බෝනික්කි මුහුණ වෙනස් වුණා. එතනින් මතු වුනේ, සුරුවම් කුඩුවේ සිට මහා කරුණාවෙන් බලා සිටින, ශුද්ධ වූ කන්‍යාවගේ මුහුණ. ඕක් දැවයෙන් සැදු විශාල ඔරලෝසුවක්. එහි මුහුණතේ වෙලාව දක්වන පාද තිබුනේ නැහැ. එක්වරම එහි බට්ටා වේගයෙන් පැද්දෙන්න වුණා. ඔරලෝසු මුහුණත මතට පැමිණි ටින් මිනිසෙක්, අත තිබු මිටියකින් ඔරලෝසු මුහුනාත සුනු විසිණු වනතෙක් පහර දුන්නා.


මම අවදිවනවිට තද ශීතලක් දැනුණා. ගිනි උදුන නිවී ගොසින්. එහි අළු මුළුතැන්ගෙයි පොළොව විසිරිලා. ජනෙල් පියන්පතට උඩින් උණුසුම හඟවන කහ පැහැති ආලෝකයක් රටා මවමින් තිබුනා. නව දවසක්. ඔව් නවමු දවසක්.මා තරප්පුව දිගේ ඉහළට දිව ගියේ මගේ ස්වාමියාට සුභ පතන්න.


  පෙර දින රාත්‍රියේ නොවැසූ ජනේලය තුළින් පැමිණි ආලෝකයෙන් කාමරය ඒකාලෝක වී තිබුණා. ඔහු සිටියේ ඇඳේ හරස් අතට වැතිරිලා. ඔහුගේ එක් අතක් ඇඳ හරහා පොළොව දෙසට  යොමු වී තිබුණා. අනෙක් අත තිබුණේ ඔහුගේ ම පපුව මත. ඔහු නිදා සිටියේ පාවහන් ලු ගමන්. පෙර දා රැයේ පැමිණ ලෙසටම ඔහු නින්දට වැටිලා. සැර වොඩ්කා සුවඳ මට කිව්වේ, ඔහුත් මා වාගේම, තාවකාලික මිතුරෙකුගේ සුවය සොයා ඇති බව. මම ඔහු දෙසට නැඹුරු වුනේ, කිරි දරුවෙකු සේ  නිදන මගේ ස්වාමියා ගැන ඇතිවූ උතුරා යන තරමේ ආදරයෙන්, ඔහුගේ නළලට හාදුවක් දීමට.


එහෙත්......,


හිසට එල්ල වූ වෙඩි පහරින් ඔහුගේ මුහුණ සුනු විසිණු වී තිබුණා. දුඹුරුවන් රැවුල අහස දෙසට යොමු වී තිබුණේ, දෙවියන් වාහන්සේ දෙසට නෙත් යොමන විලාශයකින්, හිස ඉහළට යොමුව තිබුණු නිසා. දුඹුරු පැහැ ඇඳ ඇතිරිල්ල පෙඟී තිබුණේ ලෙයින්. මත්පැන්  දුර්ඝන්දය හා මුසුව තිබුණේ, මනුෂ්‍ය රුධිරයේ ගන්ධය බව වටහා ගැනීම මට අපහසු වුනේ නැහැ. පොළොවට යොමු වූ අතේ, දිගහැරුණු ඇඟිලිවලට අඟල් කිහිපයක් පහතින්, ඔහුගේ පිස්තෝලය.


(මතු සම්බන්දයි )

Saturday, March 10, 2012

මිනී මැරුමක් (7)

පළමු කොටස් සඳහා මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)
මිනී මැරුමක් (6)

මට වුවමනා වූ දෙය මා සිතුවාට වඩා පහසුවෙන් ලබා ගත්තා. එහෙත් මා අපේක්ෂා කල සතුට? සැනසීම? මගේ සිතට අන් කවරදාකවත් නුවූ තරමේ බරක් දැනෙමින් තිබුණා. මගේ මුහුණ හරහා පහරවල් කිහිපයක් එල්ල නොකර, අඩුම තරමේ බැනවදිමකින්වත්, මගේ වරදකාරී සිතට සහනයක් නොදීම පිළිබඳව මා ඔහුට සිතින් ශාප කළා.

පියෙන් පිය තරප්පුව බසින ඔහුගේ පියවර හඬ මා අසා සිටියා. දැල්වී, අවසාන වෙමින් තිබුණු ඉටි පන්දමේ, කඳට වඩා විශාල දැල්ල, ඔහු ගේ සෙවනැල්ල කිහිප ගුණයකින් විශාල කර පෙන්වූවා.

"මෙන්න....ඔබේ අලුත් ජිවිතයට ඕනෑ වේවි..."
ඔහු රැගෙන ආ කුඩා සම් පසුම්බිය, මා ඉදිරියේ හිස් කළා. දෙනෙත් නිලංකාරවන තරමේ බැබලීමක් සමඟ එයින් ඇද හැලුනේ රන් කාසි කිහිපයක් සහ මුදල් නෝට්ටු මිටියක්.

".මගේ ළඟ තියෙන්නේ මෙ පමණයි .පසුගිය දිනවල  එතරම් ලාභයක් වුණේ නැහැ..සුදුව ගැන කියනවා නම්, මම එය අතහැරියා..සැන්දෑව මම ගත කළේ ව්‍යාපාරයේ. එය වැඩි දියුණු කරන්න උත්සහ කරමින්. මෙතරම් අලාභ ලබත්දිත්, ඔබට අඩුවක් නොදැනුණේ  ඒ නිසා.."

ඔහු මා අසලට පැමිණියා. ගතවෙමින් යන රාත්‍රිය, ඔහුව, ඔහුගේ සැබෑ වයසින් වසර විස්සක් පමණ එපිටට ගෙනගොස් ඇති සෙයක් පෙන්නුම් කළා. කෙස් අඩුවෙමින් යන හිස, බොර පැහැයට හැරුණු මලානික දෙනෙත්, තැන තැන සුදුවෙමින් යන යටි රැවුල ඔහුට ගෙන ආවේ සාන්තුවර පෙනුමක්.ඔහුගේ ඒ දැමුනු සාන්තුවර පෙනුම දරාගත නොහැකිව මම බිම බලාගත්තා.

"දැන් නිදාගන්න....හෙට සිට ආරම්භ වන්නේ අලුත් ජිවිතයක්...එයට ඔබේ ශක්තිය ඉතිරි කරගන්න.වසර ගණනක් මා ජිවත් ව ඇත්තේ මගේ ම ලෝකයක. ඔබ සැබෑ ලෝකයේ මට හිමි තැන තේරුම් කර දුන්නා." ඔහු ඉදිරි දොරටුව වෙතට ගියා.

"මා දැන් බැහැර යා යුතුයි. මේ රාත්‍රියේ ම අවසන් කළ යුතු කාර්යයක් තිබෙනවා.."
ඔහු පිටත්ව යාමට ඉදිරි දොර විවෘත කළා. ඒ සමගම හමා ආ සුළං රැල්ලකින්, නිවී යාමට ආසන්න ඉටිපන්දමේ සිල, ඉතා වේගයෙන් ඒ මේ  ඇත ඇඹරෙන්න වුනා. ඔහු පිටතට ගොස් දොර වසා අමුවා.

ඉටිපන්දම නිවී ගියා.


සිදු වූ සියල්ල මෙනෙහි කරමින් මම අඳුරේ ම වාඩි වී සිටියා. දිගු කාලයක් ඉතා ආශාවෙන් පැතු යමක්, අත මිටට ලැබී තිබියදීත්, කිව නොහැකි හිස් බවක් මගේ හිතට දැනෙමින් තිබුණා. මා පැතු දෙය කුමක්ද? මා පැතු දෙය නිවැරදි ද? මා ලබා ගත්තේ කුමක්ද? මම මගෙන් ම අසාගත්තා. මේසය මත තබාගෙන සිටින මගේ දෙ වැලමිට, සීතලට හැඟෙන රළු ස්පර්ශයක නැවතී තිබුණා. 

"...ඔබේ අලුත් ජිවිතයට ඕනෑ වේවි..."
දෙවියනේ.......!!!

සාන්තුවරයෙකු බඳු මගේ ස්වාමියා පිළිබඳව මහා අනුකම්පාවකින් මගේ හදවත බ‍ර වුණා. මට මා පිළිබඳවම සැකයකුත්, මගේ ප්‍රේමවන්තයා පිළිබඳව අවිශ්වාසයකුත්, මහා අවිනිශ්චිත බවකුත් දැනුණා.
මෙතෙක් වෙලා මා සිට ඇත්තේ අඳුරේ.

මොහොතක්වත් අන්දකාරයේ ගත කිරීමට බිය වූ මම මෙතෙක් වේලා මේ නිහඬ අඳුරේ තනිවම උන්නේ කෙසේද? 

මම මගේ මිට මෙලවුණු අත දිගහැර බැලුවා. එහි ගුලි වී තිබුනේ, හිත රිදවන තනිකමක් සහ, අපේක්ෂා භංගත්වය පමණයි.

(මතු සම්බන්දයි)

Thursday, March 8, 2012

මිනී මැරුමක් (6)

පළමු කොටස් සඳහා මිනී මැරුමක් (1) මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)  

සියල්ල නිහඬතාවයේ ගිලී තිබුණා. රාත්‍රී ආහාරය වෙලාවේ දැල්වූ, මේ වනවිට අඩක් දැවී තිබුණු ඉටි පන්දම්වල ආලෝකයෙන්, බිමට නමාගෙන සිටින හිසේ තඹ පැහැ ගත් කෙස් දිලිසෙමින් තිබුණා. ඔහු පිටුපසින් බිත්තිය මත වැටි තිබුණු ඔහුගේ සෙවණැල්ල මට සිහිපත් කළේ විශාල කුරුමිනියෙක්.

මොහොතකට පෙර මා කළ පාපොච්චාරණය, වසර තුනකට මදක් අඩු කාලයක් තුල, ඔහු ඉපයූ ධනයෙන්, ඔහුගේ ම බිත්ති, මහ පොළොව සහ වහලය අතරේ රඟ දැක්වූ පාපී නාටකයේ සාරාංශය, ඔහුත් මාත් වෙන්කළ මේසය දෙපස දෝලනය වෙමින්, යළි යළිත් මට ම ඇසෙමින් තිබුණා. මගේ ප්‍රේමවන්තයාගේ නම මගේ කටින් පිට වූ විට දුන්නකින් මුදාහල ලෙසට අසුනින් නැගී සිටිය ඔහුගේ, ගිනිගෙන දැවෙමින් තිබුණු බොර පැහැගත් දෙනෙතත්, එකිනෙක තෙරපුණු හකු පාඩාත්, මිට මෙලවුණු දෑතත්, මා තුල ඇති කළේ භීතියක්. ක්‍රියාත්මක කරනලද යන්ත්‍රයක් මෙන්, හැඟීමෙන් දැනීමෙන් තොර වූ මේ මිනිසාගේ ශරීරය තුල මෙතරම් ආවේගයක් සඟවා තිබුනේ කොහේදැයි මා මවිතයට පත් වුණා. (ඊටත් වඩා මම පුදුම වුණේ, ඔහු එය අනුමාන කර නොතිබීම ගැන...අඩු ම තරමේ මා සියල්ල පාපොච්චාරණය කළ පසුත්??? මට ඇසුරු කිරීමට සිටි එකම පිටස්තර පිරිමියා ඔහුගේ ම මිතුරා බව අමතක වීම???)

"ද්‍රෝහියා... වංචාකාරයා..තක්කඩියා..." ඔහු ගේ හඬ, කෑම කාමරයේ බිත්ති අතරේ හැපෙමින් දෙදරුම් කෑවා.  ඊළඟ මොහොතේ ඔහු නැවතත් පුටුව මතට ඇද වැටුණා.

"ඔහු ඔබව රවට්ටාගන්න ඇති..."
ඔහු කිවේ අමාරුවෙන් හුස්ම අල්ලමින්.

ඊළඟ මිනිත්තු කිහිපය ගතවුණේ ඔහු විසින් කරන ලද ආයාචනාවලින්. ඔහු ඔහුට ම දොස් පවරාගත්තා ඔහුට සිටින්නේ තරුණ බිරිඳක් බව  අමතක කිරීම පිළිබඳව. මගේ අහිංසකකමෙන් සහ ඔහුගේ නොසලකිලිමත්කමින් වෙනකෙකු ප්‍රයෝජන ගත්තා මිස, මා අතින් වරදක් සිදු වී නැති බවත් පුන පුනා කියූ ඔහු, සිදුවූ සියල්ල අමතක කර, නැවතූ තැන සිට ජීවිතය පටන්ගත යුතු බව මට කියා සිටියා.

ඒ මුළු කාලය තුලම මම, නිශ්චලව ඔහු දෙස බලා සිටියා. ඔහු දෙස? නැහැ...ඔහුගේ ආවෙගශීලි සුසුම් රැළිවලින් සෙමෙන් සෙලවෙන ඉටි පන්දම් දැල්ල දෙස බලා සිටියා. මගේ සිත තිබුණේ නිවෙසින් පිටත, පවුරෙන් පිටත, මහ මග ඔස්සේ , කුඩා පටු විදියක කෙළවර තිබු ගරා වැටුණු මහල් නිවාසය බිම් මහලේ කාමරයක් තුල වැතිරී නිදන තරුණයෙකු ළඟ. තව හෝරා කිහිපයකට පසු එළඹෙන දිනයේ, පළමු හිරු කිරණටත් ප්‍රථම, අඳුරු පැහැ සළුවකින් සියොළඟ වසාගත් තරුණියක් ඔහුගේ කුටියට වැඩෙන යුරු මා මනසින් දකිමින් සිටියා.

"ඔබ සැබවින් ම ඔහුට ආදරේද?" ඔහු ඇසුවා.

"ඔව්...මා දැන් යා යුතුයි.."

ඔහු හිස බිමට නමා ගත්තා. අවිනිශ්චිත, දිගු නිහැඬියාවක්.

"ඔබට එහෙනම් යන්න ඕනෑ..."
ඔහු කිව්වා.

"කමක් නැහැ...ඔබ යන්න."

ඔහු අසුනින් නැගිට කාමරයට ගියා. සියල්ල අවසන් වුයේ මා සිතුවාට වඩා කොයිතරම් නම් සරල ලෙසටද? අඩු ම තරමේ ඔහු මට බැනවදි යයි මම බලාපොරොත්තු වුණා. "විලි ලජ්ජා නැති ගෑනි...වංචාකාරී.."

එහෙත්.................

(මතු සම්බන්දයි..)

Wednesday, March 7, 2012

මිනී මැරුමක් (5)

පළමු කොටස් සඳහා මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
"....ඔහු නිවසේ සිටින ඉතා සුළු වේලාවන්වලදී, පෙර මෙන් නිහඬව සිටිනු වෙනුවට, මා ඔහු වටා දැවටෙමින්, මගේ සැලැස්ම ක්‍රියාවට නංවන්න වුණා.

"මේ බලන්න...." මා ඔහුට කිවේ, ගබඩා කාමරයේ තිබේ සොයාගත් පැරණි පුවත් පත පෙන්වමින්. "ණය බරින් මිරිකුණු මිනිසෙක්, වෙඩි තබාගෙන සියදිවි නසාගෙන." එහි සිරස්තලය මා ඔහුට ඇහෙන්නට කියවූවා. මළ මිනිසා සියදිවි නසාගන තියෙන්නේ, ඔහුගේ වෙළඳ ව්‍යාපාරයෙන් පිට පිට ම පාඩු ලැබීම නිසා, ගත් ණය ගෙවා ගැනීමට ක්‍රමයක් නැතිකමින්.

"ඔවුන් එය දැනගෙන ඇත්තේ කෙසේද?" ඔහු විමසුවේ එතරම් ම වුවමනාවකින් නොවෙයි.
"ඔහු මිය යන්නට පෙර, භාර්යාව සහ දරුවන් අමතමින් ලිපියක් ලියා තිබෙනවා." මම පිළිතුරු දුන්නා.
"අපරාදේ....ඔහු ඒ ලියමන ලියමින් කාලය ගත කළේ..යමෙක්  මිය යාමට තීරණය කල පසු එයට හේතු දක්වමින් සිටීමේ පලක් නැහැ..." ඔහු කිවේ සිනාසෙමින්.
"එසේ නැහැ...සියදිවි නසා ගන්නෙක්, තමන්ගේ මරණයට හේතුව සටහන් කර තැබීම, ජිවත් වන්නන් හට කරන යහපත. ඔහුගේ මරණය පිලිබඳ, යමෙකු තුල, තවත් අයෙකු ගැන සක පහල වීම එයින් මග හැරෙනවා..." මම කිව්වා.
"ඔබ මේ කාරණය පිළිබඳව පැය ගණනක් සිතා වගෙයි..." ඔහු හාස්‍යය මුසු ස්වරයකින් පැවසුවා. 'කෙසේ වෙතත්, ජිවත් වීම මිස, සිය දිවි නසාගැනීම කිසිදු පැනයකට පිළිතුරක් ලෙස මා දකින්නේ නැහැ. ඔහු නිදහස් වෙනවා. නමුත් ප්‍රශ්නය එතනමයි.ඔබේ ඔය සියදිවි නසාගැනීම් පිලිබඳ කතාබහ අපි පසුවට කල් තියමු. මා දැන් යා යුතුයි.."

"එහෙත් යමෙකුට දැනෙනවා නම් ඔහු ජිවත් වීමෙන් සිදුවන්නේ, යම් ප්‍රශ්නයක් උග්‍ර වීම පමණයි කියා, අඩුම තරමේ තමන්ගේ මරණයෙන් බොහෝ දෙනෙකුට සැනසීම ලඟා වෙනවානම්..' මම කිව්වේ ඔහුගේ දෑස් දෙස එක එල්ලයේ බලමින්. "හොඳම ක්‍රමය සිය දිවි නසා ගැනීමයි.."

එතැන් සිට සෑම දිනකම පාහේ මා ඔහුට, ජීවිතය අතහරින ලද මිනිසුන් පිළිබඳව ඇසෙන්නට සැලැස්සුවා. උදෑසන පුවත් පත, ඔහුගේ පාතරාසය රැගත් මේසය මත තැබීමට ප්‍රථම, එහි ඇතුලත්, සිය පන හානි කරගැනීම පිළිබඳ වාර්තා, මුලින් ම ඇසට හසුවන සේ පුවත් පත නැවීමට මා වගබලා ගත්තා.

එක් දිනක්, "දැන් අපේ රටේ මිනිස්සු හරියට සියදිවි නසා ගන්නවා නොවේද?" ඔහු ඇසුවා. "තමන්ට ම ජීවිතය එපා කියල හිතෙනවා නම්, ජිවත් වෙලා පලක්  නැහැ.." මට කියවුනා.
මගේ ඇතුළු හදින් ම  කියුවක් බව වටහා ගත නිසා හෝ, මගේ කටහඬේ වූ සෝබර බව නිසා ඔහු තිගැස්සුනා. ඔබේ අරමුණත් එයම ද? යන ප්‍රශ්නාර්ථයෙන් මොහොතක් බලා සිටි  ඔහු, "අද හවස මම කලින් එන්නම්...හැන්දෑව අපි පිටත ගත කරමු.." යනුවෙන් පවසා නික්ම ගියා.

එතැන් සිට ඔහු වෙනස් වුණා.
වෙළඳ ව්‍යාපාරයේත්, සූදු පොළෙත් ගත කරන කාලය අඩු කල ඔහු, මා වෙත වෙනදා නොදැක්වූ අවධානයක් යොමු කරන්නට වුණා.

මගේ සිත නැවතත් කඹ ඇදිල්ලක. මා කුමක්ද කළ යුත්තේ? අවසානයේ මා තීරණය කළා අවංක වන්න. මගේ සිතේ ඔහු මරා දැමීමට ඇතිවුණු පවිටු චේතනාව මකා දමා, අවංක ගැහැනියක ලෙස ඔහුගෙන් සමුගෙන යන්න. අවමානය? ඔව්..මා එය ලැබීමට සුදුසුයි.

ඉතින් ඒ තීරණාත්මක රාත්‍රියේ, මෙතෙක් කල්  මමත්, ඔහුගේ මිතුරාත්, මගේ සේවිකාවත් පමණක් දැනසිටි, අප කළ මහා පාවා දීම හෙළිදරව් කරන්නට ඔහු අබියසට පැමිණුනා.

Saturday, March 3, 2012

මිනී මැරුමක් (4)

(පළමු කොටස් සඳහා, මිනී මැරුමක් (1)
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3))

මීයට පිම්බාක් මෙන් නිහඬ උසාවියේ ඝන, නිහඬ වාතය ඉරාගෙන ඇගේ කතාව ගලාගෙන යන අතර, මෙතෙක් ඇය වෙතටම යොමුව තිබු ඇස්, විටින් විට ඔහු දෙසට ගුජුප්සාජනක බැලුම් හෙලන බව, විලියෙන් බිමට නැඹුරු කරගත් නෙතින් යුතු ඔහුගේ හිසටත්, නැමුණු ගෙලටත්, පිට කොන්දටත් දැනෙමින් තිබුණි.
වැන්දඹුව ව විවාහ කරගත් අලුත, සැබෑ මිතුරෙකු වෙනුවෙන් මහා පරිත්‍යාගයක් කල අයෙකු ලෙසට ඔහුව පසසනු ලැබූ නෙත් යුගල් ම, "කෙතරම් මිත්‍ර ද්‍රෝහී කමක් ද?....නිසැකයෙන් ම මෙය මිනී මැරුමක්...මොහුත් මෙයට හවුල්..." යනුවෙන් පවසනු ඔහුට ඇසෙන්නාක් මෙන් විය. 


ඇය නොනවත්වාම සිය කතාව කරගෙන ගියා ය.


මොහොතින් මොහොත ඔහුට දැනුණේ, සිය ගත දවටා ඇති පිළි, එකින් එක බිම වැටී, තමාව සහමුලින් ම නිරුවත් වන සෙයකි. දෙවියනේ.......මේ මොන අවමානයක් ද? තම සැමියා සිටියදී, අනෙකෙකු හා පෙම් හබයකට මැදිවුණු විවාහක ගැහැනියක දෙස තබා, වෙළෙන්දෙකු සමග පලා යන කුලීන තරුණියකට ද, මේ නගරයේදී ලැබෙන සැලකිල්ල ඔහු අත්දැකීමෙන් ම දැන හුන්නේ ය.
එසේ තිබියදී.......දෙවියනේ....! සියල්ල යහතින් විසඳී මෙතරම් කාලයකට පසු, ඇයට මේ වැහුණු වියරුව කුමක් ද? ඔවුන්ගේ දරුවන් එදින උසාවියේ පෙනී නොසිටියේ වාසනාවට යයි ඔහුට සිතුනි. එහෙත් එයින් එතරම් වෙනසක් සිදුවේද? අවමන්සහගත ආරංචිය තටු සලමින් නගරය පුරා පැතිර යනු ඇත. ඉදින් ඔවුන් කෙසේනම් දිවා කල ලෝකයාට මුහුණ දෙන්නද?


"...මගේ ස්වාමියා ට මම මුළු හිතෙන් ම  වෛර කරන්න පටන් ගත්තා. මගේ පෙම්වතාගේ ආදරයත්, ඔහු හා මා අතර ඉදිකළ පවුරක් වූ මගේ නිත්‍යානුකුල විවාහයත්, මාව කඹ අදිල්ලකට යොදාගනිමින් තිබුණා. මම මගේ නිත්‍යානුකුල විවාහයෙන් ගැලවෙන්නට මගක් සෙව්වා. දික්කසාදය? පෙම්වතා සමග, සැමියාගේ හොඳම මිතුරා සමග විවාහ වීමට  නිත්‍යානුකුල විවාහයෙන් වෙන් වීම අපේක්ෂා කරන ගැහැනියක්!
මට ඇතිවන අවමානය...! දෙවියනේ...මට වයස විස්සයි...මියයන තුරාවට මට ඒ අවමානය දරාගන්න සිදුවෙනවා. තවත් වසර විස්සක්....? හතළිහක්.....? පනහක්...? මගේ ස්වාමියාට අවුරුදු හතළිහයි...ඔහු දන්නා කාලයක ප්‍රතික්ශ්‍යාවක්වත් නොහැදුණු නිරෝගී මිනිසෙක්. මම තව කොපමණ කාලයක් මේ මානසික සිරගෙදර ගත කරන්නද? සිතින් මැන බැලුවිට මට අගය අතින් වඩා බරට දැනුණේ, මගේ තරුණ ජීවිතයයි....ඉතින් මම තීරණය කළා ඔහුව මරා දමන්න. අවමානයෙන් තොරව, සියල්ලන්ගේ ම අනුකම්පාව දිනාගත් අසරණියක් ලෙසට මගේ පෙම්වතා වෙතට යන්න.


එහෙත් කෙසේද?....ආහාර විෂවීමක්? ඔහු උපයන ආහාරවලට විෂ එකතු කර, ඔහු මරා දැමීම කළ නොහැක්කක් ලෙසට මට හැඟෙන්නට වුණා. ඊටත්, හොඳින් වැඩුණු, නිරෝගී මිනිසෙකු මරා දැමීමට තරම් ප්‍රබල විෂක් මම කොහෙන් නම් සොයන්නද? පිහි ඇනුමක්? හුස්ම හිර කිරීමක්? ඔහු නිදා සිටින විට? එහෙත් එය අසාර්ථක විය හැකියි...එවිට ඔහුව මරා දැමීමට මට ලැබෙන්නේ එක අවස්ථාවයි. එය අසාර්ථක වුවහොත්? වෙඩි තැබීමක්? සතුරෙකු කළා බව ඇඟවිය හැකි වෙඩි තැබීමක්...  ඔව්..වඩාත් ම පහසු ක්‍රමය එය බව මට හැඟුනා. ඔහු, ඔහුගේ ආරක්ෂාවට මිලට ගෙන තිබු, එහෙත් කිසිදා පාවිච්චි නොකළ පිස්තෝලයක්, උඩු මහලේ ලාච්චු කැබිනෙට්ටුව තුළ ඇති බව මම දැන සිටියා.
ඔව්....පහසු ම ක්‍රමය එය යි.


නිදා සිටින සර්පයෙකු මෙන්,  ලාච්චු කැබිනෙට්ටුව තුළ වැතිරී සිටින පිස්තෝලය වසර ගණනක් පැරණි යි. එහෙත්, වහලය මත වූ විදුරු කවුළුවෙන් ආ හිරු එළියට එය දිලෙන්නට පටන් ගත්තේ, තවමත්,පැරණි හපන්කම් කළ හැකි බව අඟවමින්.
පිස්තෝලය හැඳි වතෙහි ඔතාගෙන මම එය පහළට ගෙන ආවා.වෙළඳ ව්‍යාපාරයෙනුත්,ඉනික්බිති සුදු පොලෙනුත් නික්මී ඔහු නිවෙසට එන මැදියම උදාවනතුරු මා බලා සිටියේ නො ඉවසිල්ලෙන්.
එහෙත්...........
ඇලයට හැරී නිදා සිටින ඔහු දෙසට පිස්තෝලය මැණු හාම, මගේ අත වෙවුලන්නට වුණා.පිස්තෝලයේ කොකා ගැස්සවීමට නොහැකි ලෙසට මගේ අතැඟිලි සිර වී තිබුණා. අවසානයේ පිස්තෝලය බිමට වැටුණා. ඒ ශබ්දයට ඔහු අවදි වුණා. "ඔය පිස්තෝලයත් අතින් අරන් ඔබ මොකද කරන්නේ...?" ඔහු ඇහුවේ විමතියෙන්. මා ඔහුට කිව්වා මෑතක සිට මගේ සිතේ සොරුන් පිළිබඳව දැඩි බියක් ඇතිවී ඇති බව. ඔහු එයට සිනාසුනා. මගේ බිය අහේතුක යැයි පැවසු ඔහු පිස්තෝලය අතට ගෙන, එය කොට්ටය අසලින් තබා නින්දට ගියා.
ඔහු නිදන අයුරු බලමින් මම නිහඬව වැතිරී සිටියා.මගේ සිඳී ගිය දිරි නැවත වඩවා ගත නොහැකි බව මට පසක් වුණා.


එහෙත් මා ඔහුගෙන් ගැලවිය යුතුමයි.


පසුදා උදෑසන මා අවදිවන විටත් පිස්තෝලය මා අසල. ඔහු බැහැර ගොස් තිබුණා. ඔහුව මරා දැමීම, මගේ දෑතින් කල නොහැකි බව මට ස්ථිරයි. පිටස්තරයෙකු හවුල් කරගැනීමද කල නොහැකි තරමට ම අනතුරුදායකයි.


ඉතින් මා කල්පනා කළා. මා ඇඳෙන් නැගිට්ටේ, එක් ස්ථිර විසඳුමට එළඹෙමින්. 


(මතු සම්බන්දයි)

Friday, March 2, 2012

මිනී මැරුමක් (3)


(පළමු කොටස් සඳහා, මිනී මැරුමක් (1)
මිනී මැරුමක් (2) )


ඇය නොසැලී ඉදිරිය බලා සිටියා ය. නිශ්චිත තීරණාත්මක බවක සලකුණු, ඇගේ මුහුණේ සටහන් ව ඇති බව නඩුකාර උතුමන්ට පෙනුණි.

වෙළෙන්දෙකු වූ ඇගේ පියා, ඇය දහ අට වැනි වියේ පසු වෙත්දී, "සුදු අන්තුවාට" පාවා දී තිබුණේ, ඇගේ බරින්, ණය බරකට නිදහස ලබාගැනීමේ අරමුණින් බව නඩුකාර උන්නාන්සේ ප්‍රමුඛ උසාවිය, මේ වනවිට දැන සිටි අතර, ඒ මුල්‍යමය ගනුදෙනුවේ දහ අට හැවිරිදි ගොදුරත්,  ඉදිරිය බලා සිටින, මැදි වයස් විත්ති කාරියත් අතර සබැඳුමක් පිලිබඳ ඉඟි, සොයා ගැනීමේ අරමුණින්, සියල් පරිසරය, මහා නිහැඬියාවක ගිලී තිබුණි. 


"ස්වාමීනී... ව්‍යාපාරයෙන් උපයන දෙයින් වැඩි හරියක් ඔහු සුදූ අන්තුවා ඉදිරියේ දියකර හැරියා. එහෙත්, අපිට සැළකිය යුතු ආදායමක් ලැබුණු නිසා,කිසිවෙකින් අඩුවක් වුණේ නැහැ.අඩු තරමේ, මට කිසිවෙකින් අඩුවක් නොවන බව, විශ්වාස කළා. නමුත් එය එසේ වූයේ නැහැ. ඔහු දවසින් වැඩි කාලයක් ගත කළේ නිවෙසින් පිට. ඔහු උපයා දෙන දෙයින් දිවි ගෙවමින් මම නිවෙසට වී ඔහු එනතුරු බලා සිටියා. 


නිවෙසේ සිටින සුළු කාලයත් ඔහු ගත කළේ, පොත්වල ගණන් හිලව් බලමින්. ව්‍යාපාරයේ දවසේ අවසන් නුවු ගනුදෙනු, ඔහු නිවෙසට රැගෙන ආවා. මම ඒ ගැන සතුටු වුණේ, ඔහු නිවෙසේ රඳවා ගැනීමට තරම් වෙනත් හේතුවක් නුවු නිසා. ඒ සුළු වෙලාව තුළ, ඔහු ව කතා බහකට පොළඹවා ගැනීමට දරන වෑයම නිෂ්ඵල බව මම දැන සිටියා. මට කළ හැකි එක ම දෙය වූයේ, නිහඬව ඔහු සමීපයට වී බලා සිටීම පමණයි.  


එහෙත්, ඔහු නිවෙසේ රැඳී සිටින ඒ කෙටි කාලයත් අවසාන වන බව හඟවමින්, ඔහු වෙළඳ සහායකයෙකුව නිවෙසට කැඳවාගෙන ආවා.එතෙක් සුදූ පොලේදී මුණ ගැසෙන පිරිස හැරුණුකොට කිසිදු මිතුරෙකු නොසිටි  මගේ සැමියාත්, මේ වෙළඳ සහායකයාත්, ඉතා ඉක්මනින් ම සමීප මිතුරන් බවට පත් වුණා. එහෙත් මගේ සිතේ ඔහු පිළිබඳව ඇති වුණේ දැඩි කෝපයක්.මගේ සැමියාව නිවෙසින් පිට කර තැබීමට ආ, ඊර්ශ්‍යාභරිත බලවේගයක් ලෙසටයි මට ඔහුව පෙනුණේ...

නිවාස අඩස්සියේ ගෙවෙන, මගේ හුදෙකලා ජීවිතය, තව තවත් හුදෙකලාවට ඇද දමමින්, මාස කිහිපයක් ගෙවී ගියා. මා මගේ සැමියාගේ මුහුණ දැක්කේ, රාත්‍රියට පමණයි.තදින් නින්දගොස් ඇති සමහර දිනවල, මා ඔහුව දුටුවේ ම නැහැ.


දිනක් අප නිවෙසේ සිටි දහ අට හැවිරිදි මෙහෙකාර දැරිය, අගේ පෙම්වතා සමග පිටත ගත කිරීමට, හැන්දෑ වරුවක නිදහස ඉල්ලා සිටියදී, මම ඇයට අවසර ලබා දුන්නා. ඇය පිටතට ගොස් නිවෙසේ දොර වසා දමන හඬ, මට ඇසුණේ, මා දැමු සිර කුඩුවේ දොර වැසී යන හඬ වගේ.


කවුළුව සමීපයේ සිට මම පහළ විදියේ ගමන් කරන මගේ මෙහෙකාරියත්, ඇය දෙසට එමින් සිටින ඇගේ පෙම්වතාත් දෙස බලා සිටියා. ඔවුන් දෙදෙනා, එකිනෙකාට සුබ පතා, හාද්දක් හුවමාරු කරගන්නා ආකාරය මා දුටුවා. ඔවුන් කතා කළ වචන මට නො ඇසුනත්, ඔවුනතර ඇති ප්‍රේමනීය බව වටහා ගැනීම මට අපහසු වුණේ නැහැ.


මුළු නිවසම මහා නිහැඬියාවක ගිලී තිබුණා.ඔරලෝසුවේ බට්ටා පවා වෙනදාට වඩා නිහඬව සිය කාර්යයේ යෙදීමට උත්සාහ දරන බව මට හැඟුනා.කවුළුවෙන් මෙපිට සිටින මමත්, අනෙක් ජීවි - අජීවී සියලු වස්තුනුත්, මිදුණු හිම බවට පත්ව තිබෙත්දී, කවුළුවෙන් එපිට ක්‍රියාකාරී ලෝකය,වෙනදාට වඩා වේගයෙන් භ්‍රමණය වෙමින්, සියවස් ගණනක් ඉදිරියෙන් ගමන් කරන බව මට දැනෙමින් තිබුණා......

හිස ඔසවා බලන කළ, ජනේල වීදුරුවෙන් පිළිඹිඹු වන මගේ රුව මට පෙනුණා. මම කෙතරම් රූමත් ද? පිරිමියෙකුගේ සිත ඇදගැනීමට මට අමුතු වෙහෙසක් දැරීමට සිදු නොවන බව මට හැඟී ගියා. එහෙත්...
එතරම් රූමත් නොවූ මගේ දහ අට හැවිරිදි සේවිකාවත්, අගේ පෙම්වතාත් මට මැවී පෙනුණා.
මට ඉකි ගසා හැඬුනේ, ආත්මානුකම්පාවෙන්.

මගේ පිටුපසින් ඇසුණු අඩි ශබ්දයක් විසන් මා කවුළුව කෙරෙන් මුදාගත්තා. මගේ පිටුපස සිටගෙන සිටියේ, මගේ ස්වාමියාගේ වෙළඳ සහායකයා - ඔහුගේ එක ම මිතුරා.
  (මතු සම්බන්දයි)