ඉලන්දාරියා

"මොන කරුමයක්ද මන්ද....බලපන් කාමරේ හැටි..ගලවපු සරම වළල්ල පිටින් බිම. සිගරට් කොට කාමරේ පුරාම...බිත්ති පුරා බලි ඇඳලා...මේක කාමරයක් ද, ඌරු කොටුවක් ද?"

නැන්ද කෑ ගහනවා ඉලන්දාරියට ඇහෙනවා.
නැන්ද තමන්ගේ කාමරය අස් කරන්න අසාර්ථක උත්සාහයක යෙදෙනවා ඇති කියල ඉලන්දාරියට හිතෙනවා.

ඇඳ රෙදි ගසන හඬ, කාමරයෙන් ඇසෙනවා.

"සලං..."
මොකක්දෝ වැටිලා, බිඳිලා යන හඬක්.

"මොකක්ද?........"
කුස්සියේ උයන අම්ම.

"බලහන් අක්කේ....මූ උදේ තේ බීපු කෝප්පේ ඇඳ යටින් තියල, මම අතුගාත්දී බිඳුන නේ....අනේ අම්මප,මූ නම් හදන්න බෑ"
නැන්ද බනිනවා.

මේ ඇනුම්, බැනුම් අහල අහල ම පදම් වෙච්චි කන් ඇති ඉලන්දාරියා, කිසිත් නො ඇහුණු ගානට, ඉස්තෝප්පුවට වෙලා සිගරට්ටුවක් උරනවා. ඇරලා තියෙන ජනේලේ වීදුරු පියන්පතින් පෙනෙන තමන්ගේ පිලිබිඹුවේ, මුහුණේ වැවුණු රැවුල් කොට අස්සෙන් පෙනෙන, සිගරට්ටුවේ ගිනි පුලිඟුව, රතු පාට ඇහැක් වාගේ දිලිසෙන හැටි ඉලන්දාරියට පේනවා.

ඉලන්දාරියා කෙහෙ වැටිය දිගේ අත යැවුවා. කාලෙකින් නො පීරපු නිසා ගැට ගැහුණු කෙස් ගස්, අතේ ඇඟිලිවල පැටලිලා ඇදෙනකොට, ඉලන්දාරියට හීන් වේදනාවක් දැනුනා.

"අපුරුයි ඉලන්දාරියෙක් උදේම කුණු කෙල පිටින් මුස්පෙන්තුකමට ගේ ඉස්සරහ ඉන්නකොට. අහන්ඩත් දෙයක් ය මේ ගෙදරට වගතුවක් නැති එක..."

නැන්දා තමන් දිහා බලන් ඉන්නවා ඉලන්දාරියට පේනවා.

ඉලන්දාරියා ට කැස්සක් ආවා.

"කැහපන් කැහපන්...කැහි කූරු උර උර කැහපන්...එතකොට බැරිය අර කලින් එක්කෙනා ගිය පාරෙන් ම යන්න..."

නැන්දා, ඉලන්දාරියගේ මියදිච්ච තාත්තට ත් ඇනුම් පදයක් කියාගෙන ගෙට ගියා.

තවත් දේ තුන් වරක් දුම් උරපු ඉලන්දාරියා, සිගරට් කොටය බිම දාල කාමරයට ආවා.

කාමරය පිළිවෙල වෙලා. ඇඳේ රෙදි, කොට්ට උර මාරු වෙලා.
ඇඳ ළඟ බිම, තෙත පැල්ලමක්. නැන්දා හැලිච්ච තේ, වතුරෙන් පොගවපු රෙදි පාන්කඩයකින් පිහදාන්න ඇති කියල ඉලන්දාරියට හිතුණා.

කාමරය පුරා ම තිබුණු පිළිවෙල තමන්ට අයිති නැති එකක් කියල ඉලන්දාරියට දැනුනා. පිළිවෙලකට අස්කරලා තිබුණු මෙසේ උඩ තිබුණු පොත් මිටිය, ඉලන්දාරියා එහෙන් මෙහෙන් ඇවිස්සුවා.

දුරකථනය කම්පනය වුනා.

"You have recived a text message from Bindu"

"Umba ada enawada?"

ඉලන්දාරියා දුරකතනයේ බොත්තම් එබුවා.

"Ow ow, me enna hadanne."

ඇඳුම් වැටේ වනල තිබුණු, සායම් ගිය, හිර කමිසය, ඇඳගෙන හිටපු හම්පඩ ඩෙනිම් කලිසමට ම  උඩින් දා ගත්තු ඉලන්දාරියා, කෙස් වැටිය දෝතින් ම එකතු කරලා ගෙල මුලට වෙන්න බැඳ ගත්තා.

දුරකථනය ආයෙමත් කම්පනය වුනා.

"Umba langa keeyak withara thiyenawada?"

ඉලන්දාරියා හිතින් ගණන් හදන්න වුනා.
රුපියල් හයසීයකුත් විසි පහක්, ඉලන්දාරියගේ හිතේ මිම්මට අහු වුනා.

"අම්මේ..."
උයල, පිහල ඉවරවෙලා, කුස්සිය අතුගාමින් උන්නු අම්මා, ඉලන්දාරියා දිහා බැලුවා.

"මට කීයක් හරි දෙනවද?"
ඉලන්දාරියා ඔලුව කස කස අම්මගෙන් ඇහුවා.

"ඇයි මම පෙරේද දුන්නු පන්සීය ඉවරද...?"
අම්මා ඇහුවා. ඉලන්දාරියා බයාදු තාලෙට බිම බලා ගත්තා.

"අර මේසේ උඩ ඇති රුපියල් සීයක්. ගනින්."
අම්මා කිව්වා.
ඉලන්දාරියා ඔලුව කස කස, එලියට ආවා.

"අනේ අනේ...කර දඬු උස් මහත් වෙච්චි ඉලන්දාරියෙක්, අම්මගෙන් සල්ලි ඉල්ලන අපූරුව...අක්ක තමයි මුව නරක් කරන්නේ ඉල්ලන ඉල්ලන ගානේ සල්ලි දීල..කොහෙද ඉතින්, අපේ අයිය ඉන්න කාලෙත් රට හදන්න මිසක, ගෙදර ඉන්න අලියව හදාගන්න උවමනාවක් තිබ්බ  නෑ නේ..."

නැන්දා ආයෙත් කියවන්න පටන්ගත්තා.

"උඹ කාල නෙමෙයිද පුතේ යන්නේ...?"
අම්මා ඇහුවා. ඒ වෙත්දී ඉලන්දාරියා මිදුලටත් බැහැල.

"අනේ අම්මප අක්කේ...මුට සල්ලිත් දීල, තව කන්න බෙදල දෙන්නත් ඕනෙද? මු ඔය සල්ලිවලින් කුඩු ගහනවද කවුද දන්නේ..?"

නැන්දගේ බැනුම් හඬ, ඉලන්දාරියගේ පස්සෙන් ම ගේට්ටුව ළඟට ආවා.

"පන්ති යනවා කියල මොන රස්තියාදුවක යනවද කවුද දන්නේ...මම දැක්ක ඊයෙත් මු හන්දිය පැත්තේ කැරකි කැරකි ඉන්නවා නඩයක් එක්ක..අපරාදේ අක්කගේ සල්ලි.."

ඉලන්දාරියා ගේට්ටුව අරගෙන එලියට බැස්සා.

දුරකථනය නාද දෙනවා. ඉලන්දාරියා පිළිතුරු දුන්නා.

"අරූ ඒ ගමන ගැන වැඩි කරනවා. පනහක් දුන්නේ නැත්නම් සතාව අපිට දෙන්න බැරිලු..ඊයෙත් ඉල්ලුවය කියන්නේ මස් කඩෙන් හතලිස් පහකට.."
අනෙක් පසින් කිව්වා.

"වැඩක් නෑ බන් මේ කැට එකතුකිරිල්ල...මිනිස්සු හිතන්නේ අපි හරකෙක් නිදහස් කරන්නය කියල බොරු කරනවා කියල..."

ඉලන්දාරියා හුස්මක් හෙලුවා.

"අද කොටුවට යන බස්වලට නගිමු.."

ඉලන්දාරියා කිව්වා.