Wednesday, March 28, 2012

මිනී මැරුමක් (8)


පළමු කොටස් සඳහා
මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)
මිනී මැරුමක් (6) 
මිනී මැරුමක් (7)

   රාත්‍රිය අවසානය එළඹෙමින් තිබුණා. මුළුතැන්ගෙයි වූ ගිනි උදුන, මා ඉදිරිපස වූ බෝතලයේ අඩංගු ද්‍රවය කෙමෙන් කෙමෙන් පහත බසින ආකාරය පෙන්වා දුන්නා. වසර තුනක් තිස්සේ සිටි පිඟන් මැටි පිළිරුවක් බඳු ගැහැණිය බිඳෙන් බිඳ බිඳ වැටෙමින්, ඒ වෙනුවට වඩා පැහැදිලි මනසකින් යුක්ත ගැහැනියක් නිර්මාණය වෙමින් තිබුණා. මා මගේ ස්වාමියාගේ සහායකයාට  සැබවින් මා ආදරය කරනවාද? සැබවින් ම මා, මගේ සිතුවිලි තුලින් ම නිර්මාණය කළ මායාවක ගිලී ජිවත් වුවාද? මම මගෙන් ම ප්‍රශ්න කරන්නට පටන්ගත්තා.ඇතිවූ පාළුවත් තනිකමත් විසින් මගේ සිතේ ස්වාමියා කෙරෙහි ඇතිකර තිබු වෛරය, මගේ ඇසට හමුවන මායිමේ උන් එක ම පුරුෂයාත් සමඟ බැඳීමට මා පෙළඹුවා ද යන අවිනිශ්චිතතාවය මා තුල ඇති කලේ කම්පනයක්.
 

ගිනි උදුනේ එළියෙන් ආලෝකමත් වූ, සැර වොඩ්කා බෝතලයක් ඉදිරියේ පොලොව මත දන ඔබාගෙන මම දවසේ දෙවන වතාවටත් මහා පාපොච්චාරණයක යෙදෙමින් සිටියා. ගතවූ වසර තුනකට ආසන්න කාලයක් තුල සිදු වූ සියල්ල පිළිබඳව කල මේ පාපොච්චාරණ දෙකෙන් දෙවැන්න, වඩා අවංක මෙන් ම, නිරවුල් මනසකින් යුක්තව කළ එකක්.


මා තීරණයක් ගත්තා. ඔහු හැර යාමට වසර ගණනක් ගත තීරණයට වඩා ප්‍රබල තීරණයක්. එය ගැනීමට මට එතරම් කාලයක් ගත වුණේ නැහැ.
 වොඩ්කා බෝතලය ටිකෙන් ටික හිස් වෙත්දී, මම පොලොව මත වැතිරුණේ, වසර ගණනකින් නොලැබූ සැනසීමක් සිතට දනේත්දී. එක් කම්මුලකට ගල් පොළොවේ සිතල දැනෙත්දී, මගේ නිරාවරණ දෙපා, ගිනි උදුන් ආලෝකයෙන් උණුසුම් වුණා. අඩවන් දෑසින් යුක්තව මා බලා සිටියේ ගිනි උදුනේ ගින්දර විසින් මවන අද්භූත සෙවණැලි, පොලොව මත නැටූ ආකාරය දෙස.


ඉදිරි දොර ඇරෙන හඬ. වැසෙන හඬ. සාලය හරහා ඇවිද යන හඬ. තරප්පුව දිගේ ඉහලට නගින බර අඩි. ඔහු නිවසට පැමිණිලා. ඔහුත් සිත සනසා ගන්න, ඔහු ඔහුගෙන් ම ගැලවෙන්න, මම වගේ ම දිදුලන බෝතලයක් තුල වූ ද්‍රවයක පිහිට පතලාද ? බරට දැනෙන ස්ථිර අඩි හඬ එය එසේ නොවන බව මට පසක් කළා. ඔහු කොයිතරම් නම් ශක්තිමත් ද? ඔහු ඉදිරියේ මම කොයිතරම් නම් දුබලද? මට සිතුනා. ඒ හැඟීම මෙවර මගේ සිතේ ඇති කළේ සතුටක්.නිරුවත් පොලොව මත ම මම නින්දට ගියේ, හෙට උදෑසන සිට ඇරඹෙන නව ජීවිතය ගැන සිතමින්.


දුඹුරුවන් හිසකේ ඇති බෝනික්කියක්, පවනට බඳු වේගයෙන් අසෙකු පිට නැගී යයන්නට වුනා. අශ්වයාගේ සෑදලයට තබා ගැට ගසා තිබු මල්ලකින්, වරකට එක බැගින් රන් කාසි අද වැටෙන්නට වුණා. තරුණිය අගේ වටකුරු දෑසින්, කෙමෙන් කෙමෙන් රත් පැහැ ගැන්වෙන නැගෙනහිර අහස දෙස බලා සිටියා. කෙමෙන් ඇගේ බෝනික්කි මුහුණ වෙනස් වුණා. එතනින් මතු වුනේ, සුරුවම් කුඩුවේ සිට මහා කරුණාවෙන් බලා සිටින, ශුද්ධ වූ කන්‍යාවගේ මුහුණ. ඕක් දැවයෙන් සැදු විශාල ඔරලෝසුවක්. එහි මුහුණතේ වෙලාව දක්වන පාද තිබුනේ නැහැ. එක්වරම එහි බට්ටා වේගයෙන් පැද්දෙන්න වුණා. ඔරලෝසු මුහුණත මතට පැමිණි ටින් මිනිසෙක්, අත තිබු මිටියකින් ඔරලෝසු මුහුනාත සුනු විසිණු වනතෙක් පහර දුන්නා.


මම අවදිවනවිට තද ශීතලක් දැනුණා. ගිනි උදුන නිවී ගොසින්. එහි අළු මුළුතැන්ගෙයි පොළොව විසිරිලා. ජනෙල් පියන්පතට උඩින් උණුසුම හඟවන කහ පැහැති ආලෝකයක් රටා මවමින් තිබුනා. නව දවසක්. ඔව් නවමු දවසක්.මා තරප්පුව දිගේ ඉහළට දිව ගියේ මගේ ස්වාමියාට සුභ පතන්න.


  පෙර දින රාත්‍රියේ නොවැසූ ජනේලය තුළින් පැමිණි ආලෝකයෙන් කාමරය ඒකාලෝක වී තිබුණා. ඔහු සිටියේ ඇඳේ හරස් අතට වැතිරිලා. ඔහුගේ එක් අතක් ඇඳ හරහා පොළොව දෙසට  යොමු වී තිබුණා. අනෙක් අත තිබුණේ ඔහුගේ ම පපුව මත. ඔහු නිදා සිටියේ පාවහන් ලු ගමන්. පෙර දා රැයේ පැමිණ ලෙසටම ඔහු නින්දට වැටිලා. සැර වොඩ්කා සුවඳ මට කිව්වේ, ඔහුත් මා වාගේම, තාවකාලික මිතුරෙකුගේ සුවය සොයා ඇති බව. මම ඔහු දෙසට නැඹුරු වුනේ, කිරි දරුවෙකු සේ  නිදන මගේ ස්වාමියා ගැන ඇතිවූ උතුරා යන තරමේ ආදරයෙන්, ඔහුගේ නළලට හාදුවක් දීමට.


එහෙත්......,


හිසට එල්ල වූ වෙඩි පහරින් ඔහුගේ මුහුණ සුනු විසිණු වී තිබුණා. දුඹුරුවන් රැවුල අහස දෙසට යොමු වී තිබුණේ, දෙවියන් වාහන්සේ දෙසට නෙත් යොමන විලාශයකින්, හිස ඉහළට යොමුව තිබුණු නිසා. දුඹුරු පැහැ ඇඳ ඇතිරිල්ල පෙඟී තිබුණේ ලෙයින්. මත්පැන්  දුර්ඝන්දය හා මුසුව තිබුණේ, මනුෂ්‍ය රුධිරයේ ගන්ධය බව වටහා ගැනීම මට අපහසු වුනේ නැහැ. පොළොවට යොමු වූ අතේ, දිගහැරුණු ඇඟිලිවලට අඟල් කිහිපයක් පහතින්, ඔහුගේ පිස්තෝලය.
  රාත්‍රිය අවසානය එළඹෙමින් තිබුණා. මුළුතැන්ගෙයි වූ ගිනි උදුන, මා ඉදිරිපස වූ බෝතලයේ අඩංගු ද්‍රවය කෙමෙන් කෙමෙන් පහත බසින ආකාරය පෙන්වා දුන්නා. වසර තුනක් තිස්සේ සිටි පිඟන් මැටි පිළිරුවක් බඳු ගැහැණිය බිඳෙන් බිඳ බිඳ වැටෙමින්, ඒ වෙනුවට වඩා පැහැදිලි මනසකින් යුක්ත ගැහැනියක් නිර්මාණය වෙමින් තිබුණා. මා මගේ ස්වාමියාගේ සහායකයාට  සැබවින් මා ආදරය කරනවාද? සැබවින් ම මා, මගේ සිතුවිලි තුලින් ම නිර්මාණය කළ මායාවක ගිලී ජිවත් වුවාද? මම මගෙන් ම ප්‍රශ්න කරන්නට පටන්ගත්තා.ඇතිවූ පාළුවත් තනිකමත් විසින් මගේ සිතේ ස්වාමියා කෙරෙහි ඇතිකර තිබු වෛරය, මගේ ඇසට හමුවන මායිමේ උන් එක ම පුරුෂයාත් සමඟ බැඳීමට මා පෙළඹුවා ද යන අවිනිශ්චිතතාවය මා තුල ඇති කලේ කම්පනයක්.
 
ගිනි උදුනේ එළියෙන් ආලෝකමත් වූ, සැර වොඩ්කා බෝතලයක් ඉදිරියේ පොලොව මත දන ඔබාගෙන මම දවසේ දෙවන වතාවටත් මහා පාපොච්චාරණයක යෙදෙමින් සිටියා. ගතවූ වසර තුනකට ආසන්න කාලයක් තුල සිදු වූ සියල්ල පිළිබඳව කල මේ පාපොච්චාරණ දෙකෙන් දෙවැන්න, වඩා අවංක මෙන් ම, නිරවුල් මනසකින් යුක්තව කළ එකක්.


මා තීරණයක් ගත්තා. ඔහු හැර යාමට වසර ගණනක් ගත තීරණයට වඩා ප්‍රබල තීරණයක්. එය ගැනීමට මට එතරම් කාලයක් ගත වුණේ නැහැ.
 වොඩ්කා බෝතලය ටිකෙන් ටික හිස් වෙත්දී, මම පොලොව මත වැතිරුණේ, වසර ගණනකින් නොලැබූ සැනසීමක් සිතට දනේත්දී. එක් කම්මුලකට ගල් පොළොවේ සිතල දැනෙත්දී, මගේ නිරාවරණ දෙපා, ගිනි උදුන් ආලෝකයෙන් උණුසුම් වුණා. අඩවන් දෑසින් යුක්තව මා බලා සිටියේ ගිනි උදුනේ ගින්දර විසින් මවන අද්භූත සෙවණැලි, පොලොව මත නැටූ ආකාරය දෙස.


ඉදිරි දොර ඇරෙන හඬ. වැසෙන හඬ. සාලය හරහා ඇවිද යන හඬ. තරප්පුව දිගේ ඉහලට නගින බර අඩි. ඔහු නිවසට පැමිණිලා. ඔහුත් සිත සනසා ගන්න, ඔහු ඔහුගෙන් ම ගැලවෙන්න, මම වගේ ම දිදුලන බෝතලයක් තුල වූ ද්‍රවයක පිහිට පතලාද ? බරට දැනෙන ස්ථිර අඩි හඬ එය එසේ නොවන බව මට පසක් කළා. ඔහු කොයිතරම් නම් ශක්තිමත් ද? ඔහු ඉදිරියේ මම කොයිතරම් නම් දුබලද? මට සිතුනා. ඒ හැඟීම මෙවර මගේ සිතේ ඇති කළේ සතුටක්.නිරුවත් පොලොව මත ම මම නින්දට ගියේ, හෙට උදෑසන සිට ඇරඹෙන නව ජීවිතය ගැන සිතමින්.


දුඹුරුවන් හිසකේ ඇති බෝනික්කියක්, පවනට බඳු වේගයෙන් අසෙකු පිට නැගී යයන්නට වුනා. අශ්වයාගේ සෑදලයට තබා ගැට ගසා තිබු මල්ලකින්, වරකට එක බැගින් රන් කාසි අද වැටෙන්නට වුණා. තරුණිය අගේ වටකුරු දෑසින්, කෙමෙන් කෙමෙන් රත් පැහැ ගැන්වෙන නැගෙනහිර අහස දෙස බලා සිටියා. කෙමෙන් ඇගේ බෝනික්කි මුහුණ වෙනස් වුණා. එතනින් මතු වුනේ, සුරුවම් කුඩුවේ සිට මහා කරුණාවෙන් බලා සිටින, ශුද්ධ වූ කන්‍යාවගේ මුහුණ. ඕක් දැවයෙන් සැදු විශාල ඔරලෝසුවක්. එහි මුහුණතේ වෙලාව දක්වන පාද තිබුනේ නැහැ. එක්වරම එහි බට්ටා වේගයෙන් පැද්දෙන්න වුණා. ඔරලෝසු මුහුණත මතට පැමිණි ටින් මිනිසෙක්, අත තිබු මිටියකින් ඔරලෝසු මුහුනාත සුනු විසිණු වනතෙක් පහර දුන්නා.


මම අවදිවනවිට තද ශීතලක් දැනුණා. ගිනි උදුන නිවී ගොසින්. එහි අළු මුළුතැන්ගෙයි පොළොව විසිරිලා. ජනෙල් පියන්පතට උඩින් උණුසුම හඟවන කහ පැහැති ආලෝකයක් රටා මවමින් තිබුනා. නව දවසක්. ඔව් නවමු දවසක්.මා තරප්පුව දිගේ ඉහළට දිව ගියේ මගේ ස්වාමියාට සුභ පතන්න.


  පෙර දින රාත්‍රියේ නොවැසූ ජනේලය තුළින් පැමිණි ආලෝකයෙන් කාමරය ඒකාලෝක වී තිබුණා. ඔහු සිටියේ ඇඳේ හරස් අතට වැතිරිලා. ඔහුගේ එක් අතක් ඇඳ හරහා පොළොව දෙසට  යොමු වී තිබුණා. අනෙක් අත තිබුණේ ඔහුගේ ම පපුව මත. ඔහු නිදා සිටියේ පාවහන් ලු ගමන්. පෙර දා රැයේ පැමිණ ලෙසටම ඔහු නින්දට වැටිලා. සැර වොඩ්කා සුවඳ මට කිව්වේ, ඔහුත් මා වාගේම, තාවකාලික මිතුරෙකුගේ සුවය සොයා ඇති බව. මම ඔහු දෙසට නැඹුරු වුනේ, කිරි දරුවෙකු සේ  නිදන මගේ ස්වාමියා ගැන ඇතිවූ උතුරා යන තරමේ ආදරයෙන්, ඔහුගේ නළලට හාදුවක් දීමට.


එහෙත්......,


හිසට එල්ල වූ වෙඩි පහරින් ඔහුගේ මුහුණ සුනු විසිණු වී තිබුණා. දුඹුරුවන් රැවුල අහස දෙසට යොමු වී තිබුණේ, දෙවියන් වාහන්සේ දෙසට නෙත් යොමන විලාශයකින්, හිස ඉහළට යොමුව තිබුණු නිසා. දුඹුරු පැහැ ඇඳ ඇතිරිල්ල පෙඟී තිබුණේ ලෙයින්. මත්පැන්  දුර්ඝන්දය හා මුසුව තිබුණේ, මනුෂ්‍ය රුධිරයේ ගන්ධය බව වටහා ගැනීම මට අපහසු වුනේ නැහැ. පොළොවට යොමු වූ අතේ, දිගහැරුණු ඇඟිලිවලට අඟල් කිහිපයක් පහතින්, ඔහුගේ පිස්තෝලය.


(මතු සම්බන්දයි )

3 comments:

  1. පෝස්ටුවෙ එකම කොටස දෙපාරක් තියෙනව...

    කොටස් 8ම කියෙව්ව... බ්ලොග් අවකාශෙ මෙතක් කියවපු ලියවිලි අතරින් හොඳම එකක්... මෙගා කතා අතරින් නම් හොඳම එක කියල කියන්න පුළුවන්... ඉතුරු ටිකත් ඉක්මනට දාන්න...

    ලිවිල්ල අති විශිෂ්ඨයි :)

    ReplyDelete
  2. එක හුස්මට කියවගෙන ගියා......සාතන් අයිය කිව්ව වගේ ලිවිල්ල නම් සුපිරි....අපේ පුස්සෙවෙලගෙ යාලුවෙක් නේද?......:)

    ReplyDelete
  3. මම දාපු කොමෙන්ටුව මිසිං වෙලානේ....

    ReplyDelete