Saturday, March 31, 2012

මිනී මැරුමක් (9)

පළමු කොටස් සඳහා..
මිනී මැරුමක් (1) 
මිනී මැරුමක් (2)
මිනී මැරුමක් (3)
මිනී මැරුමක් (4)
මිනී මැරුමක් (5)
මිනී මැරුමක් (6) 
මිනී මැරුමක් (7)
මිනී මැරුමක් (8)
ඇගේ වචනවලින් කාගේත් සිත්වල මැවුණේ භයානක චිත්‍රයකි. නඩු විභාගයට සවන්දීමට පැමිණ සිටි, නගරයේ අවන්හල් හිමියාගේ බිරිඳ සිහිසුන් ව ඇදවැටුණු අතර, උසාවියේ සුළු සේවකයන් විසින් ඇයව පිටතට ඔසවාගෙන යන ලදී. සාක්ෂි කුඩුවේ සිටි  "ඇය", අගේ පාපොච්චාරණය නො නවත්වා ම කරගෙන ගියා ය.
ඔහු මිය යාමට ප්‍රථම ලිපියක් ලියා තිබුණා. ව්‍යාපාරයෙන් සිදුවන පාඩු නිසා ඔහු බංකොලොත් වී ඇති බවත්, අසාර්ථක මිනිසෙකු ලෙසට බිරිඳට මුහුණ දීමට නොහැකි නිසා, වඩාත් ම හොඳ යයි ඔහු සිතන ක්‍රමය අනුගමනය කරන බවත් ඔහු එහි ලියා තිබුණා. තම තුරුණු බිරිඳගේ වගකීම, ඔහුට මෙතෙක් ඉතා විශ්වාසවන්තව සහ හිතෙශිව වුන් ඔහුගේ හොඳම "මිතුරාට" පවරන්නත් ඔහු අමතක කර තිබුණේ නැහැ.අවමංගල්‍ය කටයුතුවලින් දින කිහිපයකට පසු මගේ "පෙම්වතා" මා වෙතට ආවේ, ඝනැති ලියුම් කවරයක් ඔසවාගෙන.
"මෙන්න....ඔහු "එය' කරගන්න කලින්, ඉතිරිව ඇති සියල්ල ඔබට පවරලා...ව්‍යාපාරය, මුදල්, දේපල සියල්ල..."
ඒ තීරණාත්මක රාත්‍රියේ මගේ ස්වාමියා පිටතට ගියේ ඇයිද යන්න මට වැටහුණේ එවිටයි.
ඔහු පිළිබඳව සිතා බැලීම වරදක්නොවන බව  පල්ලියේ ස්වාමිගේ සිට මස් වෙළෙන්දා දක්වා සියල්ලන් ම මට කියා සිටියා..
"ඔබ තවම තරුණයි.අනෙක, ඔබේ ස්වාමියා එය ඔබෙන් අපේක්ෂා කළා නොවේද?...."

ඉතින් මගේ පිහිටට, මගේ ස්වාමියාගේ වෙළඳ සහායකයා මෙන් ම හොඳ ම මිතුරා වූ පුද්ගලයා පැමිණුනා.අපි පවුල් ජිවිතයක් ආරම්භ කළා. මගේ ස්වාමියා විසින් එතෙක් පවත්වාගෙන ආ ව්‍යාපාරය, ඔහු යටතේ බලා සිටියදී ම වාගේ දියුණු වුනා. දරුවන් තිදෙනෙක් සහිත අපේ ජිවිත, ඉතා නිරවුල් ව ගලාගෙන ගියා. දරුවන් හොඳින් ඉගෙන ගත්තා. අතීතයේ සෙවනැලි යටපත් වුනා. ජීවිතය බබලන්න පටන්ගත්තේ අලුත් රන් කාසියක් වගේ.
මේ වසර ගණනාවට ම මට මගේ පළමු ස්වාමියා සිහිවුනේ නැතැයි කිව්වොත් එය මුසාවක්.  නමුත් කම්පනය කාලයත් සමග පහව ගියා.අවසානයේ මට ඔහු සිහිවුනේ, ඉරිදාට පල්ලියේ දී පමණයි."
ඇය අගේ පාපොච්චාරණය අවසන් කළා ය.

උසාවිය ඇතුලෙන් සිහින් බමර නාදයක් වන්නක් පැතිර යන්නට විය.

"එහෙත්..." නඩුකාර උතුමා, සියල්ලන්ගේ ම සිතේ ඇතිව තිබු ප්‍රශ්නය එදිරිපත් කළේ ය.
"අයි ඔබ මේ කතාව, වසර විස්සකට පසු හෙළිදරවු කළේ..? අනෙක ඇයි ඔබට ඔබේ වර්තමාන ස්වාමියාගෙන් වෙන් වෙන්න වුවමනා?"

කාන්තාවගේ මුහුණ, නඩු විභාගය ආරම්භ වුවාට පසු ප්‍රථමවරට ශෝකජනක විලාසයක් පෑවේ ය.
ස්වාමිනී....මගේ වත්මන් ස්වාමි පුරුෂයා ඉතාමත් හොඳ අයෙක්. වරදක් යයි කියන්නට අල්පෙනිති තුඩක තරම්වත් දෙයක් ඔහු මට මෙතෙක් කර නැහැ. මගේ දරුවන් කීකරුයි...පවුලට අභිමානයක් විනා අවමානයක් ගෙනාවේ නැහැ.. සේවක සේවිකාවන් අපට පක්ෂපාතියි. නගරය තුළ අපට තිබුණේ, ඉතා ඉහල පිළිගැනීමක්. බයිබලයේ එන පරමාදර්ශී පවුල මිහිපිට වාසයට පැමිණ ඇතිවාක් වාගෙයි ලෝකයට පෙනුණේ.

ස්වාමිනී.......

මගේ ජීවිතය මේ අවුරුදු විස්සම ගත වුනේ, හොඳින් තෙල් දැමු පීල්ලක්ව මත එහා මෙහා ගමන් කරන ගේට්ටුවක් වගේ. එහෙමත් නැත්නම්, කෝච්චියක් වගේ. උදෑසන අවදිවෙලා, හවස ස්වාමියා එනතෙක් බලා සිටීම. ඒ අතරතුර සොපාවේ වැතිරී කුමක් හෝ එම්බ්‍රොයිඩර් කිරීම. දරුවන් නිවෙසට ආ පසු ඔවුන් ගේ කටයුතු. ස්වාමියා සහ දරුවන් සමඟ රාත්‍රී ආහාර.
ඉතා සුමුදුව ගලා යන ජිවිතයක්. කාන්තාවන් සියල්ලෝම පාහේ සිහින මවන, කලාතුරකින් අයෙකු පමණක් සැබෑ කරගන්න සිහිනයක්.
ජීවිතය එක තැන පල්වෙන වැවක්  වග මට හැඟෙන්නට පටන් ගත්තා. ඒ වැවුතලය මත දිය රැලි නැංවෙන සේ, මද සුලන්ගක්වත් හමාගෙන ගියේ නැහැ. මම මගේ ස්වාමියාව කෝප ගන්වන්න උත්සහ කල. එහෙත්, ඔහු දැමුණු මුනිවරයෙකුසේ ඉවසීමෙන්.
ගැටුම්, හැලහැප්පීම් නො මැති ජිවිතයක්....එකම මාවතක විසි වසරක්. ජීවිතය තවත් දුර සහ දිගුයි. අවසාන කරගන්නට තරම් ශක්තියක් මට නැහැ. මේ නිවෙස තුලට පාපයේ සෙවනැල්ල එක වරක් වැටුනා. තව වරක් එය ගෙන එන්ට මට අයිතියක් නැහැ. ඉතින් මම වෙන්ව යන්නට තීරණය කළා. ගණිකා මඩමක, සිඟන්නන් රැලක, අහිගුන්ටක මුලක, කොහේහෝ, වේලක් හැර වේලක් කමින්, වැරහැලි අඳිමින් ගෙවන ජීවිතය. පාවහන් නොම ලු දෙපයට දෙන දුවිලි ස්පර්ශය...මේ සියල්ල මා සොයා යා යුතුයි. ආගමික පොතක චරිතයක් නොවී, ගන්න හැම හුස්මක් ගානෙම දැනෙන ජිවිතයක්....මට මෙය තව දුරටත් දරාගන්න 
බැහැ...ඉතින් මට වෙන් වී යන්න අවසර එන්න ස්වාමිනී...වුවමනා නම් මට දඬුවම් කරන්න..
මීයන්ගේ අපිරිසිදු පා සටහන් පිරුණු, දුහුවිලි පිරුණු, අන්දකාර සිර කුටියක, පාන් සහ ජලයෙන් යැපෙන ජිවිතයක් මට ලබා දෙන්න ස්වාමිනී. මම එය බාර ගන්නම්. මේ සිර බැම්මෙන් මාව නිදහස් කරන්න.."

ඇය කඳුළු පිරි දෙනෙතින් යුතුව සිය දෑත් ඉදිරියට දිගු කළා ය. විත්තිකාරියක අභිමුව, සිය ජිවිතයේ ප්‍රථම වතාවට, නඩුකාර උන්නාන්සේ, හිස බා ගත්තේ ය.


                                                                (අවසානයි)
--------------------------
*මිනි මැරුමක් කොටස් නමය පුරාවට ම රැඳී සිටි, ඔබ සියල්ලන්ට තුති.!

7 comments:

  1. පිස්සුම හැදෙනවා මම හිතුවේ පහුගිය කොටසින් කතාව අවසානයි කියලා.... කාන්තාවන්ට හැමදේම ලැබුනත් මදි කියලා කියන කතාව බොරුවක්මත් නෙමෙයි මෙහෙම කස්ටිය ඉන්නවනම්

    ReplyDelete
  2. // ආගමික පොතක චරිතයක් නොවී, ගන්න හැම හුස්මක් ගානෙම දැනෙන ජිවිතයක්...//

    ජීවිතයෙ සොයා යෑමේ මිනී මැරුමක්..

    වෙනසක්.. අගෙයි.. :)

    ReplyDelete
  3. your style of writing bear much resemblance with that of Maupassant, Dostoevsky or our G.B. Senanayake for that matter.... i m seriously bewildered!!!!! :D

    ReplyDelete