Monday, November 14, 2011

ඉටි පන්දම්

 ඉටිවලින් හදන පන්දම්, ඉටි පන්දම්.
 කළුවර මකන්න දල්වන පන්දම් ඉටි පන්දම්. පල්ලියේ අල්තාරේ ළඟ පත්තු කරන පන්දම් ඉටිපන්දම්. වෙසක් පහන් එළිය කරන පන්දම් ඉටිපන්දම්. නත්තල සරසන පන්දම් ඉටිපන්දම්.
උපන් දිනය දා දල්වන පන්දම් ඉටිපන්දම්. මිය ගිය දා ට තනි රකින පන්දම් ඉටිපන්දම්. මියගිය අය  සිහිකරලා දල්වන පන්දම් ඉටිපන්දම්.
ඉටිපන්දම් විවිධයි. එත් එකම යි. විවිධ පාට, විවිධ හැඩ, විවිධ සුවඳ.
   හැබැයි......
   මේ ඔක්කොම ඉටිපන්දම්.
ඉටිපන්දම් හදන්නේ ඉටිවලින්. ඉටි උණු කරලා, අච්චුවල වත්කරලා, ඝන වෙන්න කලින් ඒ මැද්දට හණ නූලක් තැන්පත් කරලා, ඉටිපන්දම් හදන එක අපේ රටේ ගෘහ ආශ්‍රිත කර්මාන්තයක්.
       එළිය දෙන්න හදන ඉටි පන්දම්, පත්තු නොකර කළ එළියට තියාගන්න පුළුවන් වෙන්න විසිතුරු කිරීමත් කලාවක්.
අපේ ජිවිතවලත් ඉටිපන්දම් තියෙනවා,ඉටිවලින් හදන ඉටිපන්දම් වගේ ම ලඟින් ඉන්න. ඉටිවලින් හදන ඉටිපන්දම් අපි හොයන්නේ අවශ්‍යතාවයක් ආවම විතරයි නේ.එතකන් තියෙනවද නැත්ද කියලවත් නිනව්වක් අපිට නැහැ. මේ ඉටිපන්දමුත් එහෙමයි. 
 මේ ඉටිපන්දම් දවාලෙත් දැල්වෙනවා. හැබැයි අපිට ඒ දැල්ල පෙන්නේ කළුවර වැටුනම විතරයි.
 උණුසුම දැනෙන්නේ සීතල දැනෙනකොට විතරයි.
ජීවිතේ කවදාහරි කොහේදී හරි මේ ඉටිපන්දම්වල එළිය අපිට පෙනෙන්න ගන්නවා. උණුසුම දැනෙන්න ගන්නවා.
දරාගන්න බැරි දුකක්, හිතේ හිරකරන් ඉන්න වෙලාවක, කඳුළු බින්දුවක් වෙලා ඒ දුක බෙදාගන්නත්, උණුහුමක් වෙලා ඒ කඳුළු වියලන්නත් ඒ ඉටිපන්දම් අපි ළඟ.
කළුවරේ අතරමංවෙත්දී, පාර පෙන්නන්න අපි ළඟ.
ජීවිතෙන් වැඩි කාලයක් අපි ගෙවන්නේ මේ ඉටිපන්දම් එක්ක.
එත්, අපි ඒ ඉටිපන්දම්වල ආලෝකය ඇත්තටම දකින්නේ, අපේ ජීවිතවලට හැබෑ කළුවරක් ආවහම.ඒ කළුවර නැතිවෙලා, අමතකවෙලා ගියහමත් ඒ ඉටිපන්දම් අපි ළඟ ඉන්නවා. හැබැයි අපිට ඒ ඉටිපන්දම් අපි ළඟ ඉන්නවා කියන එක අමතකයි.
ඒ ඉටිපන්දමුත් සමහර වෙලාවට අපෙන් ආලෝකය ඉල්ලනවා. නිවෙන්න නොදී ආරක්ෂා කරන්න කියලා ඉල්ලනවා.
ඒ වෙලාවට, අපි අහක බැලුවොත්, සමහර ඉටිපන්දම් නිවිලා යන්න පුළුවන්. අපිට අඩුවක් දැනෙන එකක් නැහැ. ආයෙත් කළුවරක් එනකම්.
ඉටිපන්දම් නිවිලා ගියහම අඬල වැඩක් නැහැ.අඬන්න එපා කියන්නත් බැහැ. ඉටිපන්දම් වෙනුවෙන් අඬන කඳුළු අපතේ ගියා කියලා කියන්නත් බැහැ. ඒ කඳුළු ලැබිය යුතු තරම් ඉටිපන්දම් අපේ ජීවිතවලට වටිනාකම් එකතු කරලා තියෙනවා.
සමහර ඉටිපන්දම් ආයෙම පත්තු කරන්න බැහැ. එත් උත්සහ කරලා බැලීම වටිනවා.
 
ජීවිතේ අතරමගදී පොඩ්ඩක් හැරිලා බලන්න. ආපු පාර දෙපැත්තේම ඉටි පැල්ලම් රටා ඇඳිලා ඇති. ඒ අපිට දැනුනු, නොදැනුනු හැම මොහොතකම ඉටිපන්දම් අපිත් එක්ක, අපේ ලඟින්ම ගමන් කළ නිසා.
ඉටිපන්දම් අපිව කවදාවත් තනි කලේ නැති නිසා.
ඉටිවලින් හදන ඉටිපන්දම් වගේම මේ ඉටිපන්දමුත් දල්වෙලා අවසාන වෙන දවසක් එනවා. එදාට අපි අඬන්නේ අවසානය වෙනකම් ඒ දැල්වුණු ඉටිපන්දම් අපේ ජීවිතවලට ලබා දුන්නු හැමදෙයකට ම  ණය ගෙවල ඉවර කරන්න බැරි නිසා. ඒ දැල්විල අවසාන ඉටිපන්දම් ආයෙමත් දැල්වෙන්නේ නැති නිසා. ඒ ඉටිපන්දම් ජීවිතේ ඉදිරියටත් ඕන වුනත් නැවත ලබාගන්න බැරි බව දන්න නිසා.
ඉටිපන්දමක් වෙනුවෙන් වැටෙන කඳුලක් අතගාල බලන්න. උණු ඉටි වගේ අතට දැනේවි. ඒ..... අපිත් අපේ ජීවිතේදී බොහෝ පිරිසකට ඉටිපන්දමක්වෙලා නිසා. කඳුළුවලට අයිතිය ලැබෙන, ඒ නිවුණු ඉටිපන්දමට විතරක් නෙමෙයි, දන්න, නොදන්නා හැම ඉටිපන්දමකට ම. දැවුණු, නොදැවුණු හැම ඉටිපන්දමක් වෙනුවෙන් ම.
ඉටිපන්දම් පෙරලිලා, ගිනි ඇවිලෙන අවස්ථාවල් නැතුව නෙමෙයි. ගින්න නිවන්න උත්සහ කරනවා වගේ, හිතත් නිවාගන්න උත්සහ කරන්න. පුංචි වැරැද්දකට වඩා ගොඩාක් ලොකු එළියක් ඒ ඉටිපන්දම අපිට දීල ඇති.
ඉටිපන්දම් ගැන ලියන්න හිතුනේ, ඒ වගේ ඉටිපන්දමක්, ලඟින්ම ඉඳන් දැල්වෙන බව දැනුණු නිසා. මෙච්චරකල් ලඟින් හිටියත්, මට ඒ එළිය පෙනුනේ, කළුවරක් ආවහම විතරයි.

2 comments: