Saturday, November 26, 2011

දොස්තොන් වීරයෙක් වෙයි 1


දොස්තොන් කියන්නේ මහා දාර්ශනිකයෙක්. මනෝ විශ්ලේෂකයෙක්. කලා (කළහ) කාරයෙක්. රැඩිකල්වාදියෙක්.
ඒ මොනවා උනත් දොස්තොන් තාම ඉන්නේ අඹ මල්වලින් පැණි බේරෙන, නල මුදු සුවඳේ, මල් රේණු පා කරන සමනල් වයසේ.  ඔය වයසට සාමාන්‍ය බුද්ධි මට්ටමේ ඉන්න අයට පහළවෙන, ප්‍රේමාන්විත සිතිවිලිවලින් බේරෙන්න අපේ කතා නායකයාටත් බැරි වුනා.
දවසක් දා, සිකුරු හෝරාවක, සිකුරු උච්චස්ථානයට පත් වූ මොහොතක, එල්ලය බලලා, මලවි එවූ හී සැරයක් අපේ දොස්තොන්ගේ ලය සිදුරු කළා.
අඹ මලේ හිමිකාරිය වුනේ සුදු පාට කකුල් තියෙන, නිල්පාට ඇස් තියෙන, රතු තොල්, රෝස කම්මුල් තියෙන ලලනාවියක්.
වැස්ස වැටෙනවා. බොරැල්ල මංසන්දිය මඩ ජහරියක්වෙලා. වැස්සෙන් බේරෙන්න අගු පිලකට වල උන්නු අපේ මහා දාර්ශනිකයට මේ සුරතලියව ඇස ගැටුනා.
කුඩේ අකුලපු මේ සුන්දරියත්, දොස්තොන් උන්නු අගු පිලටම ගොඩ වැදුනා.
දොස්තොන්ගේ හදවතේ රිද්මය වෙනස් වුනා.
දොස්තොන් ගේ අනිමිස ලෝචන පූජාවෙන් සුරතලිය පිදුම් ලබන්න පටන්ගත්තා.
ඒ අගු පිලේම හිටපු තවත් තරුණ ඇස් කිහිපයක් ම මේ ලලනාව දිහා බලන්න පටන්ගත්තා.
ඒ අතරින් එකෙක්.....
"හරි වැස්ස නේද නංගි...?" කියල කට ඉස්සර කළා.
තරුණිය නිහඬයි.
"කුඩයක් තිබ්බට වැඩක් නෑ...නංගි තෙමිලා..."
ආයෙත් ඒ කටහඬ.
"..............."
"වැස්සේ අකුණු සරට නංගිගේ කන් බීරිවෙලාද කොහෙද..?"
තරුණිය කුඩේ දිගාරින්න හැදුව.ඇත දික් කරලා වැස්ස අඩුවෙලාද කියල බැලුවා.
"නංගි යන්න ද? වැස්සේ යන්න එපා..ඔය සුදු කකුල්වල මඩ ගෑවෙයි..."
අපේ දොස්තොන්ට තවත් ඉවසන් ඉන්න බැරි වුණා.   ඇයිදෙයියනේ..තමන්ට හිතක් පහළ වෙච්ච මල වටේට වෙන බඹරු පියාඹනවා කොයි ආදරවන්තයටද බලා ඉන්න පුළුවන්?
දොස්තොන් තරුණිය බේරාගන්න ස්වේච්චාවෙන් ම ඉදිරිපත් වුණා.
'මේ අයිසේ...තමුන්ලටත් ගෙදර අම්මල නංගිලා ඉන්නවා නේද? කාමග්නිය ඇවිස්සුනු පලියට, ෆැන්ටසිවල ඉඳල, සුදු කකුල්, වැස්සට තෙමුණු සායවල් අස්සෙන් ප්‍රදර්ශනවා වෙන කලව දැකල,  අධි භවුතික කාම මිථ්‍යාචාරයේ අදෘශ්‍යමාන සේවනවල ප්‍රතිබිම්බ වෙන්න එපා...තමුන්ලගේ තියෙන අනවරත හැගීම් කුහකත්වයෙන් වහගන්නේ නැතුව, ඔහොම එළිදක්වපු එක ගැන සතුටුයි...එත් මේ නංගි එව්වයේ ගොදුරක් කරගන්න එපා..."
තරුණයෝ දෙතුන් පොළ නන්නත්තාරයි.
මූණෙන් මුණ බලාගත්ත.
වැස්ස ගනන්ගන්නෙත් නැතුව එලියට බැහැල යන්න ගියා.
දොස්තොන් සිය අවධානය මේ දැන් සිවලුන්ගෙන් බේරාගත්, සා පෝතිකාවක් බඳු, තම සුරතලිය වෙත යොමු කළා.
 සුරතලිය නොරිස්සුම් බැල්මක් හෙලුවා.
"නංගි.."
දොස්තොන් ඇයව ආමන්ත්‍රණය කළා.
 තරුණිය මෙලෝ සිහියක් නැතිව ජංගම දුරකතනයේ බොත්තම් ඔබනවා.
"..............මේ...ඔයා කොහෙද දැන් ඉන්නේ....?.....ආ ඇත්තද..? නෑ..නෑ.. මම එන්නම්..මොන...වැස්ස කියල මෙතන ඉන්න බැහැ...ඔල්මාදකාරයෙක් ඉන්නවා මෙතන...මොකක්ද??? ඔයා එන්නම්..?? ඔයාටත් බලන්න ඕනද මූ ව..? ආ හරි හරි..ඉක්මනට එන්න.."

තරුණිය ආපහු හැරිලා බලත්දී, දොස්තොන් වැස්සත් නොතකා යන්න ගිහින්.
 

No comments:

Post a Comment