Wednesday, November 30, 2011

ධර්මපාල


"අයිසේ ධර්මපාල...මොනවද ඕයි මේ ලියන විකාර..? මෙව්වා දාන්ඩ පුළුවන්ද පත්තරේට?????"

ධර්මපාල ලියපු වාර්තා කොළ කන්තෝරුව පුරා පාවෙන්න ගත්තා.

"මොනවද මේ....?..එකෙකාගේ දානේ ගෙවල් , මළ ගෙවල්....ඔව්ව මොටද ඕයි මිනිස්සුන්ට????...."

මුළු කන්තොරුවම මීයට පිම්බා වාගේ නිශ්ශබ්දයි. හැමෝගෙම ඇස් ලොක්කගේ මේසේ දිහාවට යොමු වෙලා.

ධර්මපාල බිමට නැමිලා තමන්ගේ වාර්තා ටික අහුලන්න පටන් ගත්තා.

එකයි, දෙකයි, තුනයි, .........ලොක්කා තවම බනිනවා.

හතරවෙනි කොළේ, ලොක්කගේ මේසේ කකුලයි, ලොක්කගේ කකුලයි අතර.  ධර්මපාල කෙලින් නොවීම, එතෙනට ඇවිදන් ආව.

හතරයි...

හතරවෙනි කොළේ ලොක්කගේ කකුලට පෑගිලා තිබුණු නිසා, කොනකින් ඉරිලා ගියා.

"ආ..."
ලොක්කා කකුල ඉස්සුවා.

ධර්මපාල වාර්තා ටිකත් අරන් ලොක්කගේ මේසේ ළඟින් හිටගත්තා. ලොක්කගේ මුණ දිහා කෙලින් බලන්න ධර්මපාල ට තවමත් බයයි. ධර්මපාල හොරැහින් ලොක්කා දිහා බැලුවා.ලොක්කගේ මූණේ තරහ පාට ටිකක් අඩුවෙලා. යන්තම් සුදුවෙමින් තියෙන උඩු රැවුලේ, රවුළු ගස් දෙක තුනක් අතගගා ලොක්කා ධර්මපාල දිහා බලන් ඉන්නවා.

"දැන් බලනවා අයිසේ අර ළමයි..."
ලොක්කා කන්තෝරුවේ ඈත කෙළවරක ඉඳන් ඉන්න තරුණ ගැහැණු ළමයි දෙන්නෙක්ව පෙන්නුවා.
"ඒ ළමයි තමුසෙලා අපෙන් භාගයක්වත් වයස නැහැ.එත් බලනවා news ලියන ලස්සන. ජනමාධ්‍ය ඩිප්ලෝමා එකක් කරලා  මේ අවුරුද්දේ කන්තෝරුවට ආවේ."

ධර්මපාල බිම බලාගත්තා.

තමන් කවදාවත් ජනමාධ්‍ය ඉගෙනගෙන නැති බව ත්, පත්තරේ වැඩ කරන්නේ ආසාවට නොවන බවත් කියන්න ධර්මපාලට බැහැ.

"අයිසේ අර ළමයෙක්ට එන්න කියනවා..."
ලොක්කා කාටදෝ අණ කළා.

ධර්මපාල බිම බලාගෙනම හිටියා.

අඩි සද්දයක් ටිකෙන් ටික ළංවුණා. කොනේ මේසේ ගාවින් හැරිලා ආපු අඩි සද්දේ, ලොක්කගේ මේසේ ළඟ නැවතුණා. කළු පාට සපත්තුවකුයි, ලා රතුපාට ආලේප කරපු නියපොතු පහකුයි, ධර්මපාලගේ බිමට හැරුණු ඇස්වලට අහු වුණා.

"ඇයි සර්...?"
හීනි කටහඬක් ඇහුවා.

"මේ මෙව්වයින් ගන්න පුළුවන් එව්වා ටික ලියල ඉතුරු එව්වා අහක දාන්න..........."
ලොක්කා ධර්මපාලගේ අතේ තිබුණු වාර්තා ටික උදුරලා, ධර්මපාලගේ ඇස් ඉස්සරහින්ම අලුත් ගෑනු ළමයට දික් කළා.

"හොඳයි සර්.."
හීනි කට හඬ ඇහුණා.
අඩි සද්දේ ඈතට ඇදිල ගියා.

"අයිසේ ධර්මපාල.........ඇත්තටම නැත්ද ඔය දෙහිවල පැත්තේ ලියනන්නය කියල මොකුත් ම වැඩකට ඇති දෙයක්....??? හැමදාම මළ ගෙවලුයි, දානේ ගෙවලුයි, කටින පිං කමුයි ඇරුණහම..?

 "සිද්ද වෙන දේවල් ඇරෙන්න මම මොනවා ලියන්නද සර්?" කියල අහන්න ධර්මපාලට පුළුවන් ය ලොක්කාගෙන්?
අමාරුවෙන් හොයාගත්තු රස්සාව. අඩු පඩියකට උනත්, වඩා වැදගත් දේ ගෙදර ඉඳන් ලියන්ඩ පුළුවන් වෙච්චි එක. හතිය හැදෙන නිසා දැන් ඉස්සර වගේ දුවන්ඩ පනින්න ධර්මපාලට බැහැ.

ලොක්කට කනිපන්දම් කියල කියල ඉල්ලගත්තු රස්සාව. ප්‍රාදේශීය වාර්තාකරු, දෙහිවල.

"සර්..."
සුගත්.

"සර් අපේ මැරිච්ච ධර්මසේනගේ නෝනා, අවමංගල ඉස්තුතියක් ලියල එවල තියෙනවා.මොකද කරන්නේ???" සුගත් අහනවා.

"ඔන්න ඔය ඔහෙන් තියල යන්න සුගත්.දෙවෙනි පිටුවේ පොඩියට දාන්ඩ බැරිය.."
ලොක්කා කියනවා.


"....පත්‍රයේ මහර ප්‍රාදේශීය වාර්තාකරු ලෙස සේවය කරමින් සිට නැසී ගිය සිරිපාල ධර්මසේන මහතාගේ අවමංගල්‍යය වෙනුවෙන්....ආදරණීය බිරිඳ ලතා ධර්මසේන සහ දූ දරුවන්..."

ප්‍රාදේශීය වාර්තාකරු...

මහර වෙනුවට දෙහිවලත්, සිරිපාල ධර්මසේන වෙනුවට, ධර්මපාල විතානගේත්, ලතා ධර්මසේන වෙනුවට, කුසුමාවතීත් ආදේශ වෙනවා ධර්මපාලට පෙනුනා.

දූ දරුවෝ...???

එක ම දුව බැඳලා. ඉන්නේ ගම්පහ. දැන් පුතෙකුත් ඉන්නවා.

"ධර්මපාල..."
ලොක්කා කතා කරනවා.

"මෙව්වා ලියනවටත් ණයයි අයිසේ..."
ලොක්කා රිසිට් එක ලියන ගමන් කියවනවා.

"..මට නම් කමක් නැහැ...එත් අපි මෙව්වා ලියන්නේ මිනිස්සුන්ට කියවන්ඩ නේ...ආ.."
ලොක්කා රිසිට් එක ධර්මපාලට දික් කරනවා.
"අත්සන් කරලා ගන්ඩ..."

ලොක්කා රුපියල් දාහක් ධර්මපාලට දික් කරනවා.

ධර්මපාල බොහොම යටත්ව රුපියල් දාහ ගන්නවා. ඒ ගමන්, හොරෙන් ලොක්කා දිහා බලනවා.
ලොක්කගේ කේන්තිය නිවිලා.

මුණ දැලි වළඳක් වගේ වුනත්, ටිකක් වයසට ගියා වුනත්, කේන්ති ගත්තම කෑ ගැහුවා වුනත්, ලොක්කා හොඳ සීදේවි මනුස්සයෙක් නේද කියල ධර්මපාලට හිතෙනවා.

හෙට සෙනසුරාදා.

දුව පොඩි එකා එක්ක ගෙදර ඒවි සමහරවිට. යන ගමන් දෙහිවල හන්දියෙන් පොඩි එකාට ලොසින්ජර ටිකක් අරන් යන්න ඕන.

ධර්මපාල යන ගමන් හිතනවා.

3 comments:

  1. හරි අගෙයි කෙටි කතාව..... මෙච්චර කල් කොහෙද හැංගිලා හිටියේ :))

    ReplyDelete
  2. බොහොම ස්තුතියි අගය කිරීමට...
    :)
    මේක කෙටි කතාවක් ම නෙමෙයි...ඇත්ත කතාවක ට, නිර්මාණයක් එකතු කළා..ලොක්ක ධර්මපාලගෙන් කොළ ටික උදුරලා දුන්නේ මට...

    ReplyDelete
    Replies
    1. කියවද්දිම මට ඒක හිතුනා...

      Delete